Αποχή των Δικηγόρων της Αθήνας στις 11 Νοεμβρίου 2013

Ακολουθεί ανακοίνωση του ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΘΗΝΩΝ:

  

Αθήνα, 8.11.2013

ΑΠΟΧΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΣΤΙΣ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών συνήλθε σήμερα εκτάκτως μετά την επίθεση με μαχαίρι που δέχθηκε η Γραμματέας της 28ης Ανακρίτριας στα Δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων και αποφάσισε την αποχή των Δικηγόρων της Αθήνας από τα καθήκοντά τους τη Δευτέρα, 11 Νοεμβρίου 2013, ως ένδειξη α) συμπαράστασης στη δικαστική υπάλληλο που τραυματίστηκε σοβαρά αλλά και όλους τους δικαστικούς υπαλλήλους της χώρας, που με αντίξοες συνθήκες πασχίζουν για την απονομή της δικαιοσύνης και β) διαμαρτυρίας για την εγκληματική αδιαφορία της Πολιτείας, που έχει ως αποτέλεσμα όλοι όσοι ασκούν την επαγγελματική τους δραστηριότητα στους χώρους των Δικαστηρίων ή τυγχάνει να διέρχονται από αυτούς (δικαστές, δικηγόροι, δικαστικοί υπάλληλοι, αλλά και απλοί πολίτες) να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή.

Η έλλειψη ακόμα και στοιχειωδών υποδομών και μέτρων φύλαξης στους χώρους απονομής της Δικαιοσύνης, με άμεσο αντίκτυπο στον τομέα της ασφάλειας, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Όλοι θυμόμαστε ότι, πριν από ένα χρόνο, στο κτήριο 9 του Πρωτοδικείου Αθηνών δολοφονήθηκε ένας συμπολίτης μας και ένας ακόμη τραυματίστηκε βαρύτατα, ενώ πρόσφατα σημειώθηκε μέχρι και τρομοκρατική απόπειρα στο κτήριο 6 του Δικαστηρίου.

Ενόψει αυτών, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών καλεί την Ελληνική Πολιτεία να προχωρήσει σε άμεση ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών στους χώρους των Δικαστηρίων, θέτοντας εαυτόν στη διάθεση των αρμοδίων αρχών για την παροχή οποιασδήποτε υλικής ή άλλης συνεισφοράς προς το σκοπό της ουσιαστικής και αποτελεσματικής αντιμετώπισης του σοβαρότατου ζητήματος της ασφάλειας αλλά και κάθε άλλου πρακτικού προβλήματος που δυσχεραίνει την άσκηση των καθηκόντων όλων όσων εμπλέκονται καθημερινά με το σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η φωτογραφία ως πνευματικό δημιούργημα και η προστασία της στα πολιτικά δικαστήρια.

Πρόσφατη νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων ασχολήθηκε με το ζήτημα πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις αποτελεί η "φωτογραφία" πνευματικό δημιούργημα σύμφωνα με το νόμο για την πνευματική ιδιοκτησία, δηλαδή το ν. 2121/1993 και τη μορφή που μπορεί να λάβει η προστασία της με την προσφυγή στα πολιτικά δικαστήρια. Κατωτέρω παραθέτουμε τα σημαντικότερα κατά την κρίση μας αποσπάσματα:

(...) 1. Από τις διατάξεις των άρθρων 1 και 2 του Ν 2121/1993 «πνευματική ιδιοκτησία, συγγενικά δικαιώματα και πολιτιστικά θέματα» συνάγεται ότι το έργο, ως πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με οποιαδήποτε μορφή προσιτή στις αισθήσεις, προστατεύεται από την πνευματική ιδιοκτησία [που περιλαμβάνει το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού τους δεσμού προς αυτό (ηθικό δικαίωμα)], εφόσον ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις της γενικής ρήτρας (άρθρο 2 παρ. 1), δηλαδή εφόσον είναι πρωτότυπο. 

Η «πρωτοτυπία», η έννοια της οποίας δεν προσδιορίζεται γενικά από το νόμο, είναι, κατά τη θεωρία της στατιστικής μοναδικότητας που επικρατεί στη νομολογία, η κρίση ότι κάτω από παρόμοιες συνθήκες και με τους ίδιους στόχους κανένας άλλος δημιουργός, κατά λογική πιθανολόγηση, δεν θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει έργο όμοιο ή ότι παρουσιάζει μία ατομική ιδιομορφία ή ένα ελάχιστο όριο «δημιουργικού ύψους», έτσι ώστε να ξεχωρίζει και να διαφοροποιείται από τα έργα της καθημερινότητας ή από άλλα παρεμφερή γνωστά έργα (βλ. Μ.-θ. Μαρίνο, Πνευματική Ιδιοκτησία, 2004, αρ. 145 επ., σελ. 76, Δ. Καλλινίκου, Πνευματική Ιδιοκτησία & Συγγενικά Δικαιώματα, 2005, αρ. 21 επ., σελ. 27, Π. Κοριατοπουλου-Αγγέλη εις Π. Κοριατοπούλου-Αγγέλη/Χ. Τσίγγου, Λεξικό Πνευματικής Ιδιοκτησίας, Λημματογραφημένη ερμηνεία, 2008, σελ. 419, ΕφΑΘ 4793/2009 ΔΕΕ 2010,50, ΕφΑΘ 885/2009 ΔΕΕ 2009,707, ΕφΑΘ 5863/2008 ΕλλΔνη 2009,585, ΕφΑΘ 6234/2007 ΕλλΔνη 2008,589).

2. Στο άρθρο 2 παρ. 1 του παραπάνω νόμου απαριθμούνται εκτενώς, ενδεικτικά, τα πνευματικά δημιουργήματα που εφόσον είναι πρωτότυπα θεωρούνται έργα και είναι αντικείμενα της πνευματικής ιδιοκτησίας, με πρώτα τα «γραπτά κείμενα», κυριότερα είδη των οποίων είναι οι επιστημονικές πραγματείες κ.λπ. 

Στην ενδεικτική απαρίθμηση αναφέρονται επίσης «... τα έργα των εικαστικών τεχνών, στα οποία περιλαμβάνονται ... οι φωτογραφίες ...». Η φωτογραφία, συνεπώς, συνιστά πνευματικό δημιούργημα που, εφόσον είναι πρωτότυπο, θεωρείται «έργο» ο δημιουργός του οποίου αποκτά επ` αυτού πνευματική ιδιοκτησία κατ` άρθρο 1 παρ. 1 Ν 2121/1993. 

Σκόπιμα δε στο άρθρο αυτό χρησιμοποιείται ο όρος «φωτογραφίες» και όχι «φωτογραφικά έργα», επειδή πρόθεση του νομοθέτη ήταν η προστασία κάθε φωτογραφίας. Ακόμη, το άρθρο 2 του Ν 2121/1993 είναι σύμφωνο με το άρθρο 6 της Οδηγίας 93/98 της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η διάταξη αυτή δέχεται μεν την προϋπόθεση της «δημιουργίας», αλλά επιβάλλει ως μοναδικό κριτήριο της πρωτοτυπίας να είναι η φωτογραφία «προσωπικό πνευματικό δημιούργημα του δημιουργού της», δηλ. ουσιαστικά να μην είναι αντιγραφή, αποκλείοντας κάθε άλλο αυστηρότερο κριτήριο (βλ. ΑΠ 1493/2009 ΧρΙΔ 2010,568, Π. Κοριατοπούλου-Αγγέλη, ό.π., Φωτογραφία, σελ. 519). Η πρωτοτυπία εντοπίζεται στην επιλογή ή σκηνοθεσία θεμάτων ή αντικειμένου, την επιλογή του τόπου και χρόνου, την γωνία φωτογράφησης, τον φωτισμό, τη σχέση φωτογραφιζομένου αντικειμένου με τον περιβάλλοντα χώρο, τις αντιθέσεις χρωμάτων, αλλά και την ενδεχόμενη επεξεργασία της φωτογραφίας. 

Σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 1 Ν 2121/1993 «ο δημιουργός ενός έργου είναι ο αρχικός δικαιούχος του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος επί του έργου». Η θεμελιώδης στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας αρχή του δημιουργού συνδέεται άμεσα και αποκλειστικά με τη δημιουργική πράξη, η οποία αποτελεί πράξη υλική, εξωτερική ή πραγματική. Έννομη συνέπεια αυτής είναι η πρωτογενής κτήση της πνευματικής ιδιοκτησίας (βλ. Γ. Κουμάντο, Πνευματική ιδιοκτησία, 2002, σελ. 167-168, Εφθεσ 1031/2008 ΕπισκΕΔ 2008,872, ΕφΠατρ 1145/2007 ΑχΝομ 2008,56, ΕφΑΘ 3252/2002 ΧρΙΔ 2003,465).

3. Ακολούθως, στο άρθρο 65 του Ν 2121/1993 προβλέπεται ένα πλέγμα αστικών κυρώσεων που ισχύει ενιαία σε κάθε περίπτωση προσβολής της πνευματικής ιδιοκτησίας ή των συγγενικών δικαιωμάτων, χωρίς ν` αποκλείεται η συμπληρωματική εφαρμογή του ΑΚ.

Συγκεκριμένα, με το άρθρο 65, ο δημιουργός μπορεί να εγείρει αναγνωριστική αγωγή του δικαιώματος του, αγωγή για άρση της προσβολής και παράλειψη αυτής στο μέλλον, αγωγή για απόδοση του αδικαιολογήτου πλουτισμού, αγωγή για απόδοση του κέρδους και αγωγή για αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Ειδικότερα, η προσβολή απόλυτου και αποκλειστικού δικαιώματος, όπως το δικαίωμα της πνευματικής ιδιοκτησίας, συνιστά πράξη παράνομη και, εφόσον γίνεται υπαίτια, συνιστά αδικοπραξία, επειδή ενέχει αφ` εαυτής εναντίωση προς την αποκλειστική εξουσία του δικαιούχου. Δηλαδή, το γεγονός της επέμβασης δημιουργεί και την παράνομη πράξη κατ` άρθρο 914 ΑΚ και την ειδική διάταξη του άρθρου 65 του Ν 2121/1993. 

Γενικά, ως παράνομη προσβολή ισχύει κάθε πράξη που επεμβαίνει στις εξουσίες (ηθικές ή περιουσιακές) του δημιουργού και γίνεται χωρίς την άδεια του, χωρίς να συντρέχει άλλος λόγος που αίρει τον παράνομο χαρακτήρα της προσβολής. Το άρθρο 65 του Ν 2121/1993 αποτελεί ειδική διάταξη σε σχέση με το άρθρο 914 ΑΚ, το οποίο εφαρμόζεται, όπου η ως άνω ειδική διάταξη αφήνει κενά και στον βαθμό που δεν είναι ασυμβίβαστη η ανάλογη εφαρμογή με το νομοθετικό πνεύμα που διέπει τις διατάξεις των άρθρων 63 επ. του Ν 2121/1993. Η υπαιτιότητα απαιτείται μόνο για την αξίωση αποζημίωσης, ενώ η ίδια η πράξη της προσβολής συνεπάγεται και το παράνομο (Βλ. ΑΠ 872/2009 ΧρΙΔ 2010,298, ΑΠ 1493/2009 ΧρΙΔ 2010,568, Εφθεσ 1031/2008 ΕπισκΕΔ 2008,872, Εφθεσ 3022/2006 ΕπισκΕΔ 2007,432). (...).

Το ανωτέρω αποτελεί απόσπασμα από την ΕφΑθ 2724/2012.

Ψηφίστηκε το νομοσχέδιο «Ηλεκτρονική επιτήρηση υποδίκων, καταδίκων και κρατουμένων σε άδεια»

Ψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής το σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Ηλεκτρονική επιτήρηση υποδίκων, καταδίκων και κρατουμένων σε άδεια».

Πρόκειται για ευεργετικό μέτρο αποφυλάκισης υποδίκων και καταδίκων και το υπουργείο Δικαιοσύνης εκτιμά ότι θα αρχίσει να εφαρμόζεται σε περίπου δύο χρόνια από σήμερα.

Χρήση του μέτρου, θα μπορούν να κάνουν, υπό προϋποθέσεις, όλοι οι καταδικασθέντες ή οι προφυλακισμένοι ανεξαρτήτως του αν βαρύνονται με πλημμέλημα ή κακούργημα, εκτός από ορισμένα ιδιαιτέρως βαριά αδικήματα (εσχάτη προδοσία, συμμετοχή σε εγκληματική ή τρομοκρατική οργάνωση, προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας κλπ).

Για το προϊόν δε του ηλεκτρονικού «βραχιολιού» αναμένεται να προκηρυχθεί δημόσιος μειοδοτικός διαγωνισμός, κατά τον οποίο θα ανακηρυχθεί ο προμηθευτής.

Σημειώνεται τέλος, ότι για την εφαρμογή του μέτρου απαιτείται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα καθορίζει τη διαδικασία χορήγησης τους, τις προδιαγραφές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά. 

Πηγή: http://www.lawnet.gr/news/cifistike-to-ns-gia-to-ilektroniko-abraxiolakia-ton-kratoumenon-31246.html

Αντισυνταγματικότητα του νόμου που περιόριζε την ευθύνη του Επικουρικού Κεφαλαίου για τα τροχαία ατυχήματα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

Τί είναι το Επικουρικό Κεφάλαιο; 

Mε το νόμο 489/1976 συστάθηκε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Επικουρικό Κεφάλαιο Ασφάλισης Ευθύνης από Ατυχήματα Αυτοκινήτων» και συντετμημένα «ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ» το οποίο τελεί υπό την εποπτεία και τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος (Διεύθυνση Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης ), εδρεύει στη Αθήνα και διέπεται από τις διατάξεις του νόμου αυτού.

Ποιός ο σκοπός του Επικουρικού Κεφαλαίου;

Το Επικουρικό Κεφάλαιο είναι υποχρεωμένο να καταβάλει στα πρόσωπα που ζημιώθηκαν αποζημίωση λόγω θανάτωσης σωματικών βλαβών ή υλικών ζημιών από αυτοκινητιστικά ατυχήματα όταν:

α) Αυτός που υπέχει ευθύνη παραμένει άγνωστος. Στην περίπτωση αυτή, όμως, δεν υπάρχει υποχρέωση αποζημίωσης λόγω υλικών ζημιών, εκτός αν πρόκληθηκαν συγχρόνως και σωματικές βλάβες που απαιτούν νοσοκομειακή περίθαλψη, εφόσον έχει επιληφθεί αστυνομική αρχή και η περίθαλψη αυτή διήρκησε τούλαχιστον για χρονικό διάστημα πέντε ημερών σε δημόσιο νοσοκομείο ή ιδιωτικό θεραπευτήριο.

β) Το ατύχημα προήλθε από ανασφάλιστα αυτοκίνητα. Εξαιρούνται της υποχρέωσης τα πρόσωπα που επιβιβάσθηκαν με τη θέληση τους στο όχημα που προκάλεσε τη ζημιά, εφόσον το Επικουρικό Κεφάλαιο αποδείξει ότι γνώριζαν ότι το όχημα δεν ήταν ασφαλισμένο.

γ) Ο ασφαλιστής πτώχευσε ή σε βάρος του εκτέλεση απέβη άκαρπη ή ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας ασφαλιστικής επιχείρησης ένεκα παραβάσεως νόμου.

δ) Το ατύχημα προήλθε από ορισμένους τύπων οχημάτων ή ορισμένα οχήματα με ειδική πινακίδα κυκλοφορίας και των οποίων η ευθύνη δεν έχει καλυφθεί σύμφωνα με το άρθρο 2 του παρόντος. Στην περίπτωση αυτή το Επικουρικό Κέφαλαιο, το οποίο αποζημίωσε ζημία που προκλήθηκε από όχημα ειδικού τύπου ή ειδική πινακίδα κυκλοφορίας άλλου κράτους - μέλους, έχει δικαίωμα αναγωγής κατά του αντίστοιχου Επικουρικού Κεφαλαίου του τόπου συνήθους στάθμευσης του οχήματος.

Αντισυνταγματικότητα διατάξεων Ν.4092/2012 που αφορούν το Επικουρικό Κεφάλαιο σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 28/2013 του Εφετείου Καλαμάτας

Ο περιορισμός της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου μέχρι του ποσού των 6.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης είναι ευθέως αντίθετη προς την Δεύτερη Οδηγία του Συμβουλίου της 30.12.1983 (84/5/ΕΟΚ), η οποία ορίζει ότι η  αξίωση για αποζημίωση τόσο για υλικές ζημίες όσο και για σωματικές βλάβες (στις οποίες υπάγεται και η αξίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, δεν μπορεί να είναι κατώτερη από τα ελάχιστα όρια ασφαλιστικής κάλυψης.

Ομοίως με την ως άνω απόφαση κρίθηκε ότι ο περιορισμός σε ορισμένο μόνο ποσοστό της οφειλόμενης από το Επικουρικό Κεφάλαιο αποζημίωσης του παθόντος σε περίπτωση πτώχευσης του ασφαλιστή ή άκαρπης εκτέλεσης σε βάρος του ασφαλιστή ή τέλος ανάκλησης της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής εταιρίας είναι αντίθετος προς την Οδηγία του Συμβουλίου της 24.4.1972 (72/166 ΕΟΚ), η οποία όπως ήδη αναφέρθηκε επιβάλλει στα κράτη μέλη τη λήψη μέτρων ώστε κάθε όχημα που κυκλοφορεί στο έδαφός τους να καλύπτεται ασφαλιστικά, δηλ. όχι απλά να έχει συνάψει σύμβαση ασφάλισης, αλλά και σε κάθε μεταγενέστερο του τροχαίου ατυχήματος χρόνο να δύναται ο παθών να αποζημιωθεί από ασφαλιστική εταιρία ή άλλο φερέγγυο πρόσωπο.
Κατά συνέπεια, εφόσον με τις ως άνω διατάξεις του Ν. 4092/2012 τροποποιούνται οι πράξεις μεταφοράς των πιο πάνω Οδηγιών, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην συμμορφώνεται πλέον με τις επιταγές των Οδηγιών αυτών, οι οποίες έχουν ένα σαφές περιεχόμενο και άρα άμεση εφαρμογή, οι σχετικές διατάξεις του Ν. 4092/2012 είναι ανίσχυρες γίνεται όχι μόνο με την πρόβλεψη υποχρεωτικής ασφαλιστικής κάλυψης των οχημάτων που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, αλλά και με την πρόβλεψη ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου για τις πιο πάνω περιπτώσεις, δεδομένου ότι αφενός το Κράτος είναι υπεύθυνο για την άσκηση ελέγχου και εποπτείας των ασφαλιστικών εταιριών αφετέρου η προαναφερόμενη Οδηγία απαιτεί κατά τρόπο σαφή την λήψη μέτρων για ασφαλιστική κάλυψη των οχημάτων και όχι για απλή σύναψη ασφαλιστικής σύμβασης.

Ο περιορισμός της Ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου και για τις ήδη γεγενημένες αξιώσεις

 κρίνεται αντισυνταγματικός και αντίθετος προς την ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου)

Επίσης, κρίθηκε ότι οι καταργούμενες με  το άρθρο τέταρτο στοιχείο γ΄  του Ν. 4092/2012, ενοχικές αξιώσεις των ζημιωθέντων από τροχαίο ατύχημα κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου εμπίπτουν στην έννοια του όρου «περιουσία» του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, καθώς και στην έννοια του όρου «ιδιοκτησία» του άρθρου 17 του Συντάγματος. Εξάλλου, υπάρχει νόμιμη προσδοκία με βάση το μέχρι την έναρξη ισχύος του Ν. 4092/2012 νομοθετικό καθεστώς ότι οι ως άνω αξιώσεις των παθόντων από τροχαία ατυχήματα κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου μπορούσαν να ικανοποιηθούν δικαστικά. Συνεπώς, η αναδρομική κατάργηση των πιο πάνω ενοχικών αξιώσεων είναι αντίθετη στα άρθρα 4 και 17 του Συντάγματος και 1 του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Μάλιστα, η προαναφερόμενη νομοθετική μεταβολή δεν φαίνεται να επιβάλλεται από λόγους δημόσιας ωφέλειας.

Πηγή: Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικάιου

Συνήγορος του Καταναλωτή: Προχωρήστε σε δηλώσεις για να προστατεύσετε τις καταθέσεις σας!

Θέμα: Κατάσχεση ή συμψηφισμός καταθετικών λογαριασμών για χρέη δανειοληπτών προς τις Τράπεζες.

Με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε κατασχέσεις καταθετικών λογαριασμών πολιτών για χρέη είτε προς το Δημόσιο είτε προς τις Τράπεζες, η Ανεξάρτητη Αρχή "Συνήγορος του Καταναλωτή" ενημερώνει το καταναλωτικό κοινό ότι έχει γίνει αποδέκτης αναφορών καταθετών εναντίον Τραπεζών σχετικά με κατασχέσεις ή συμψηφισμούς καταθέσεών τους για εξόφληση χρεών τους προς Τράπεζες.

Από τις 14 Ιουνίου 2013 ισχύουν οι διατάξεις του Ν.4161/2013 σύμφωνα με τις οποίες προβλέφθηκε ότι απαιτήσεις από καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ για ατομικό λογαριασμό και των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ για κοινό λογαριασμό (άρθρο 20). 

Ωστόσο, το εν λόγω ακατάσχετο συνοδεύεται από τη νομοθετική πρόβλεψη ότι ''με δήλωση του καταθέτη προς ένα εκ των πιστωτικών ιδρυμάτων προσδιορίζεται ο λογαριασμός για τον οποίο θα ισχύει το ακατάσχετο''. Για το λόγο αυτό η Ανεξάρτητη Αρχή ''Συνήγορος του Καταναλωτή'' συνεχίζει, παρά την έναρξη εφαρμογής του σχετικού νόμου, να δέχεται καταγγελίες καταθετών στους λογαριασμούς των οποίων οι Τράπεζες προβαίνουν σε συμψηφισμούς για χρέη τους προς αυτές χωρίς να τηρούν τα παραπάνω όρια των 1.500 ευρώ και 2.000 ευρώ αντίστοιχα.

Κατόπιν των ανωτέρω ο Συνήγορος του Καταναλωτή, κ. Ευάγγελος Ζερβέας, καλεί τους καταθέτες να προβούν άμεσα σε δήλωσή τους προς εκείνη την Τράπεζα που τηρούν λογαριασμό για τον οποίο επιθυμούν να ισχύει το ακατάσχετο των 1.500 ευρώ για ατομικό τους λογαριασμό ή των 2.000 ευρώ για κοινό τους λογαριασμό, προκειμένου να προστατευθούν από τις ευεργετικές διατάξεις του άρθρου 20 του Ν.4161/2013.

Κατατέθηκε νομοσχέδιο για τη μείωση των αδειών δημοσίων υπαλλήλων

Κατατέθηκε στη Βουλή η νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, με τίτλο «Ρυθμίσεις Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης».

Το σχετικό  νομοσχέδιο περιέχει ρυθμίσεις για τις διαδικασίες πρόσληψης και πιστοποίησης προσόντων, καθώς και για τη μείωση των αδειών των δημοσίων υπαλλήλων.

Ειδικότερα, προβλέπεται απαγόρευση χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών για τους δημοσίους υπαλλήλους που φοιτούν σε μεταπτυχιακά προγράμματα, μείωση της άδειας εξετάσεων κατά δέκα ημέρες το χρόνο και κατάργηση της μηχανογραφικής άδειας της μίας μέρας ανά δίμηνο (την οποία δικαιούνταν όσοι εργάζονταν με ηλεκτρονικό υπολογιστή πάνω από πέντε ώρες τη μέρα).

Σημειώνεται τέλος, ότι βάσει του ως άνω σχεδίου νόμου, προστίθενται νέες εξαιρέσεις από το καθεστώς διαθεσιμότητας, για συγκεκριμένες κατηγορίες υπαλλήλων (σχολικοί φύλακες, δημοτικοί αστυνομικοί, οδηγοί και τεχνικοί της Διεύθυνσης Κρατικών Αυτοκινήτων κ.ά.), που είχαν προσληφθεί βάσει ειδικών διατάξεων (λόγω θανάτου ή ανικανότητας συγγενικού προσώπου κλπ).

Πηγή: http://www.lawnet.gr/news/bouli-kata8esi-ns-gia-ti-meiosi-ton-adeion-dimosion-upallilon-31154.html

Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ ο νόμος για την παραγραφή του αξιοποίνου αδικημάτων και ποινών !

Δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. υπ' αριθμ. 215/11-10-2013 ο νόμος 4198/2013 “Πρόληψη και Καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και προστασία των θυμάτων αυτής και άλλες διατάξεις”, στον οποίο περιλαμβάνονται οι αναμενόμενες κρίσιμες ρυθμίσεις για την υφ’ όρο παύση της ποινικής δίωξης, την παραγραφή ποινών, αλλά και διατάξεις για εκκρεμείς δίκες που αφορούν αιτήσεις ακυρώσεως και αιτήσεις αναστολής που ασκήθηκαν μέχρι 31.12.2010 και αφορούν ακυρωτικές διαφορές, υπαγόμενες στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού πρωτοδικείου ή του τριμελούς διοικητικού εφετείου, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων, που εκδόθηκαν κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί αλλοδαπών (άρθρο 15 του ν. 3068/2002).

Ειδικότερα, στις παραγράφους 3, 4, 5, 6 και 9 του άρθρου 8 του ν. 4198/2013 προβλέπεται ότι:

3.α. Παραγράφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη των ακόλουθων αξιόποινων πράξεων, που έχουν τελεσθεί μέχρι 31.8.2013: α) των πταισμάτων και β) των πλημμελημάτων, κατά των οποίων ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι ένα έτος ή χρηματική ποινή ή και τις δύο ποινές. 

Στην περίπτωση των πλημμελημάτων, εάν ο υπαίτιος υποπέσει μέσα σε ένα έτος από τη δημοσίευση του νόμου σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη κακουργήματος ή πλημμελήματος και καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, συνεχίζεται η κατ’αυτού παυθείσα ποινική δίωξη και δεν υπολογίζεται στο χρόνο παραγραφής του αξιόποινου της πρώτης πράξης ο διανυθείς χρόνος από την παύση της δίωξης μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για τη νέα πράξη.

β. Οι δικογραφίες που αφορούν τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις, τίθενται στο αρχείο με πράξη του

αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου. Για την τύχη των πειστηρίων αποφαίνονται με αιτιολογημένη διάταξη, επί πλημμελημάτων ο αρμόδιος εισαγγελέας και επί πταισμάτων ο αρμόδιος πταισματοδίκης.

γ. Οι αστικές αξιώσεις που τυχόν απορρέουν από τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις δεν θίγονται με οποιονδήποτε τρόπο. Η παραγραφή του αξιοποίνου και η παύση της δίωξης δεν κωλύει την επιβολή των κατά νόμο προβλεπόμενων διοικητικών κυρώσεων στις υποθέσεις

αυτές.

δ. Η κατά τα ανωτέρω παραγραφή του αξιόποινου και η παύση της ποινικής δίωξης, δεν ισχύει για τις παραβάσεις: α) του άρθρου 358 και του άρθρου 377 του Ποινικού Κώδικα για τις περιπτώσεις αγοράς εμπορευμάτων με πίστωση, β) του ν. 690/1945, γ) του άρθρου 28 του ν. 3996/2011, δ) του άρθρου 29 του ν. 703/1977 και του άρθρου 44 του ν. 3959/2011, ε) του ν. 2168/1993, στ) της Α5/3010 από 14.8.1985 απόφασης του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Β΄ 593), ζ) του άρθρου 6 του ν. 456/1976 και η) του άρθρου 41 ΣΤ΄ του ν. 2725/1999.

4. α. Ποινές στερητικές της ελευθερίας διάρκειας μέχρι έξι μηνών που έχουν επιβληθεί με αποφάσεις, οι οποίες έχουν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, εφόσον οι αποφάσεις αυτές δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και οι επιβληθείσες ποινές δεν έχουν εκτιθεί με οποιονδήποτε τρόπο μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο έτη από τη δημοσίευση του νόμου αυτού, νέα από δόλο αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών. Σε περίπτωση νέας καταδίκης ο καταδικασθείς εκτίει αθροιστικά, μετά την έκτιση της νέας ποινής και τη μη εκτιθείσα, και δεν υπολογίζεται στο χρόνο παραγραφής της μη εκτιθείσας ποινής, ο διανυθείς χρόνος από τη δημοσίευση του νόμου αυτού μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για τη νέα πράξη.

β. Οι μη εκτελεσθείσες κατά τα ανωτέρω αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου. Η παραγραφή των ποινών δεν κωλύει την επιβολή των κατά νόμο προβλεπόμενων διοικητικών κυρώσεων στις υποθέσεις αυτές.

γ. Εξαιρούνται των ως άνω ρυθμίσεων αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις των άρθρων 167, 189, 235, 236, 237, 242, 256, 258, 259, 292, 309, 334 παράγραφος 3, 372, 382 και 390 του Ποινικού Κώδικα. Ομοίως εξαιρούνται αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις: α) του ν. 2168/1993, β) του άρθρου 6 του ν. 456/1976, γ) της Α5/3010 από 14.8.1985 απόφασης του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Β΄ 593) και δ) του άρθρου 41 ΣΤ΄ του ν. 2725/1999.

5. Οι διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 4043/2012 εφαρμόζονται και στους κρατουμένους που εκτίουν ποινή στερητική της ελευθερίας και πληρούν τις τασσόμενες με αυτό προϋποθέσεις κατά το χρόνο δημοσίευσης του παρόντος νόμου. Το ίδιο ισχύει και για τους καταδίκους που αποκτούν τις προϋποθέσεις αυτές: α) μέχρι τις 30.6.2014 και β) μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου ύστερα από άσκηση ενδίκου μέσου και εφόσον η έκτιση της ποινής τους έχει αρχίσει κατά τη δημοσίευσή του.

6. α. Με πράξη του Προέδρου του αρμοδίου Δικαστηρίου ή του οικείου Τμήματος κηρύσσονται καταργημένες εκκρεμείς δίκες για αιτήσεις ακυρώσεως και απορρίπτονται αιτήσεις αναστολής που ασκήθηκαν μέχρι 31.12.2010 και αφορούν ακυρωτικές διαφορές, υπαγόμενες στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού πρωτοδικείου ή του τριμελούς διοικητικού εφετείου, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων, που εκδόθηκαν κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί αλλοδαπών (άρθρο 15 του ν. 3068/2002), εφόσον έχει παρέλθει άπρακτη η κατωτέρω, υπό στοιχείο β΄, οριζόμενη προθεσμία.

β. Οι πληρεξούσιοι που υπογράφουν τις παραπάνω αιτήσεις ακυρώσεως οφείλουν μέσα σε τρεις (3) μήνες από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου να καταθέσουν στη γραμματεία του αρμοδίου δικαστηρίου εξουσιοδότηση του αλλοδαπού διαδίκου θεωρημένη ως προς το γνήσιο της υπογραφής του, στην οποία να δηλώνεται ότι επιθυμεί τη συζήτηση της υποθέσεως. Η παραπάνω δήλωση μπορεί να γίνει και με αυτοπρόσωπη παράσταση του διαδίκου στη γραμματεία του δικαστηρίου.

γ. Τα ανωτέρω δεν εφαρμόζονται σε υποθέσεις των οποίων η αρχική η μετά από αναβολή δικάσιμος έχει ορισθεί εντός της, υπό στοιχείο β΄, τρίμηνης προθεσμίας. (...)

9. Όσοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα ή αμετάκλητα σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης για εγκλήματα που προβλέπονται στον ν. 3459/2006 (ΚΩΔΙΚΑΣ ΝΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ) απολύονται υφ’ όρον αν έχουν συμπληρώσει το 1/3 πραγματικής έκτισης της ποινής που τους επιβλήθηκε. Την απόλυση διατάσσει ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής. (...).

Δικαστές: Σταματήστε τις παρεμβάσεις στο έργο των ανακριτών για τη ΧΑ

Να σταματήσουν οι παρεμβάσεις στο έργο των δύο ανακριτών στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής ζήτησε η πρόεδρος της ΕΔΕ, Βασιλική Θάνου.

Να σταματήσουν οι  παρεμβάσεις στο έργο των δύο ανακριτών, Σπ. Γεωργουλέα και Χρ. Παπακώστα, που χειρίζονται την υπόθεση των μελών της Χρυσής Αυγής, ζήτησε η πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ), Βασιλική Θάνου, παρουσία του υπουργού Δικαιοσύνης, Χαρ. Αθανασίου και της ηγεσίας του Αρείου Πάγου, κατά την εκδήλωση του εορτασμού του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, προστάτη των δικαστών.

Παράλληλα, η αναπληρώτρια γενική γραμματέας της ΕΔΕ, Μαργαρίτα Στανιώτη, ξεκαθάρισε ότι «δεν υπάρχει εύφορο έδαφος στη Δικαιοσύνη για παρεμβάσεις στο έργο της».

Από την πλευρά του, ο κ. Αθανασίου σημείωσε ότι η Δικαιοσύνη καλείται να προστατεύσει τη Δημοκρατία από τις ακρότητες και «για το λόγο αυτό πρέπει λοιπόν να την αφήσουμε να το πράξει και να ολοκληρώσει το έργο της».

Η κυρία Θάνου, κατά την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην παλαιά Βουλή, ανέφερε ότι «η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών ανταποκρίνεται με αυταπάρνηση και ευσυνειδησία στο λειτούργημά τους, απασχολούμενοι και τις νυκτερινές ώρες και τις αργίες σε βάρος της προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τόνισε η πρόεδρος της ΕΔΕ, είναι «οι δύο ανακριτές που ασχολούνται με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι έχουν υπερβεί αδιαλείπτως τις 50 ώρες ανάκρισης».

Όμως, τόνισε η κυρία Θάνου, «ας το λάβουν αυτό υπόψη τους, και ιδίως οι παράγοντες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, που επί δύο εικοσιτετράωρα, και ενώ η ανάκριση είναι σε εξέλιξη, επιμένουν να ασκούν αρνητική κριτική και να προσπαθούν να παρέμβουν στο έργο τους».

Δεν αρκέστηκε σε αυτό η εκπρόσωπος των δικαστών, η οποία υπογράμμισε: «Επιμένουν (σ.σ. πολιτικοί και δημοσιογραφικοί παράγοντες) να μη θέλουν να κατανοήσουν ότι σε αυτό ακριβώς συνίσταται η ανεξαρτησία και αμεροληψία του δικαστή. Δηλαδή, στο ότι οφείλει να αγνοεί τις πιέσεις που ασκούνται από τα ΜΜΕ και από άλλες πλευρές, και να αποφασίζει ανεπηρέαστος, βασιζόμενος μόνο στα στοιχεία της δικογραφίας».

«Ο σωστός δικαστής λογοδοτεί μόνο στη συνείδηση και τον Θεό» τόνισε η κυρία Θάνου και προσέθεσε: «Πρέπει να αφήσουν όλοι τους δικαστές να ασκήσουν ανεπηρέαστοι το έργο τους».

Στη συνέχεια, η κυρία Θάνου, αφού αναφέρθηκε στις μειώσεις των αποδοχών των δικαστών, έκλεισε την ομιλία της, λέγοντας: «Διαβεβαιώνω και πάλι προς κάθε κατεύθυνση ότι μέσα σ' αυτή τη δυσχερέστατη κρίση, την οποία διανύει και η χώρα μας και η Δικαιοσύνη, οι δικαστές εξακολουθούν να παραμένουν ανεξάρτητοι και υπερήφανοι και ότι ο δοκιμαζόμενος ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να τους εμπιστεύεται».

Η κυρία Στενιώτη  επισήμανε ότι «οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, παρά τις αντιξοότητες κάτω από τις οποίες ασκούμε το λειτούργημά μας, διαβεβαιώνουμε όλους ότι θα εξακολουθήσουμε με αυτοθυσία, αυταπάρνηση, σθένος, αίσθημα ευθύνης και αφοσίωση στο καθήκον να υπηρετούμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, να προασπιζόμαστε τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις αρχές του κράτους δικαίου, όπως το Σύνταγμα, ο νόμος και η συνείδησή μας επιτάσσουν, δίχως σε καμία περίπτωση να εξυπηρετούμε πολιτικές σκοπιμότητες».

Και κατέληξε η γραμματέας της ΕΔΕ: «Να διαβεβαιώσουμε ότι έχουμε όραμα για τη Δικαιοσύνη και ότι είμαστε παρόντες για να υπερασπισθούμε αρχές και αξίες, και επίσης να διαβεβαιώσουμε όλους ότι δεν υπάρχει εύφορο έδαφος στη Δικαιοσύνη για παρεμβάσεις στο έργο της».

          

Με τη σειρά του, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαρ. Αθανασίου, ανέφερε: «Αυτές τις ημέρες, η Δικαιοσύνη της χώρας μας καλείται να επιτελέσει ένα πολύ δύσκολο έργο. Πρέπει να προστατεύσει τη Δημοκρατία από τις ακρότητες και πρέπει να το κάνει αυτό μέσα στα όρια που το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους ορίζουν. Πρέπει να αντιμετωπίσει τους αμφισβητίες του δημοκρατικού ιδεώδους όχι με τα όπλα τους, αλλά με τη δημοκρατική νομιμότητα».   

Και τόνισε ο κ. Αθανασίου: «Ας την αφήσουμε, λοιπόν, να το πράξει. Ας την αφήσουμε να ολοκληρώσει το έργο της. Το έργο της που ξεκινά με την έρευνα και τη μελέτη και τελειώνει με την απόφαση. Την απόφαση, την νηφάλια την οριστική και αμετάκλητη. Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει τη δυνατότητα να το κάνει, γιατί είναι θεσμικά ανεξάρτητη, τόσο ανεξάρτητη που άλλες έννομες τάξεις θα ζήλευαν. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη και ταυτόχρονα εγγύηση ότι η Δημοκρατία μας είναι ισχυρή, λειτουργεί και αντιμετωπίζει όποιον επιχειρεί να την υπονομεύσει. Η Πολιτεία, με τη σειρά της, οφείλει να τονίζει και να αναδεικνύει αυτή την ανεξαρτησία με όλους τους συνταγματικά κατοχυρωμένους τρόπους».

Πηγή: http://www.protothema.gr/greece/article/316273/dikastes-stamatiste-tis-paremvaseis-sto-ergo-ton-anakriton-gia-ti-ha/

Λήγει στις 4 Οκτωβρίου 2013 η προθεσμία για την αναγγελία των απαιτήσεων των ασφαλισμένων κατά της ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ και της COMMERCIAL VALUE

Για όσους από τους ασφαλισμένους έχει επέλθει ασφαλιστική περίπτωση (π.χ. έχει λήξει το ασφαλιστήριο συμβόλαιό τους πριν την ημερομηνία ανάκλησης της άδειας της εταιρίας που είχαν ασφαλιστεί, ή είχαν προλάβει να κάνουν αίτηση εξαγοράς του συμβολαίου τους πριν την ημερομηνία αυτή, ή όσοι ασφαλισμένοι είχαν υποβάλλει αιτήματα αποζημίωσης για νοσήλια κλπ. για ασφαλιστικό κίνδυνο που είχε επέλθει έως την ημερομηνία ανάκλησης της άδειας των εταιριών) είναι υποχρεωτικό να αναγγελθούν με τη διαδικασία που είχε αναδημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του γραφείου μας στις 8 Ιουλίου 2013. 

Εξάλλου, όσοι από τους ασφαλισμένους επιθυμούν να προσβάλλουν ενώπιον των  αρμόδιων δικαστηρίων τον πίνακα των απαιτήσεων που θα δημοσιευθεί το επόμενο χρονικό διάστημα από τις δύο ανωτέρω ασφαλιστικές εταιρίες, προκειμένου να ζητήσουν να γίνει ο υπολογισμός με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που θα επιχειρήσει η εταιρία, ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα πλήττει τις βασιζόμενες στην ασφαλιστική νομοθεσία αξιώσεις των ασφαλισμένων, απαραίτητο κρίνεται να προβούν επίσης σε αναγγελία των απαιτήσεών τους.
Επισημαίνουμε, άλλωστε, ότι η διαδικασία αυτή των αναγγελιών είναι διαφορετική από την ανάρτηση του Προσωρινού Χαρτοφυλακίου Ζωής την 9.11.2011.

Είναι γεγονός ότι οι ασφαλισμένοι στις εταιρίες ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΑ και COMMERCIAL VALUE επί τέσσερα και πλέον έτη έχουν βρεθεί εγκλωβισμένοι σε μια εξαιρετικά αργή και πολύπλοκη διαδικασία ασφαλιστικής εκκαθάρισης, που απαιτεί να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση και να υποβάλλονται κατά καιρούς σε ταλαιπωρία, χωρίς να έχουν μέχρι στιγμής απτά αποτελέσματα. Δυστυχώς δε, δεν διαφαίνεται στο εγγύτερο μέλλον κάποια προοπτική απεμπλοκής τους, ωστόσο η αναγγελία των απαιτήσεών τους είναι ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στην ολοκλήρωση των διαδικασιών της ασφαλιστικής εκκαθάρισης, η οποία θα οδηγήσει εν τέλει στην αποζημίωση των ασφαλισμένων σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.

Προσωρινές διαταγές κατά της διαθεσιμότητας εκδόθηκαν για εκπαιδευτικούς από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών

Ένα ακόμα πλήγμα για μέτρο της διαθεσιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, με την απόφαση της 30.9.2013 του Προέδρου του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία χορηγείται προσωρινή δικαστική διαταγή αναστολής εκτελέσεως του μέτρου αυτού, για 22 εκπαιδευτικούς, οι οποίοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα στις 23 Ιουλίου.

Σημειώνεται, ότι πρόκειται για την πρώτη προσωρινή διαταγή που χορηγείται από το Διοικητικό Εφετείο σε ομαδική αίτηση αναστολής εκτελέσεως. Οι 22 αιτούντες επιστρέφουν, δυνάμει της σχετικής απόφασης, στα καθήκοντά τους, με πλήρεις αποδοχές.

Υπενθυμίζεται τέλος, ότι ολοένα και πληθαίνουν οι δικαστικές αποφάσεις, με τις οποίες αμφισβητείται πλέον ανοιχτά το μνημονιακό μέτρο της διαθεσιμότητας, με την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να χαρακτηρίζει αντισυνταγματική την πρώτη εφεδρεία δημοσίων υπαλλήλων του 2011.

Πηγή : http://www.lawnet.gr/news/dioikitiko-efeteio-a8inon-prosorines-diatages-gia-ekpaideutikous-se-dia8esimotita-31026.html

Αυτόφωρο και διαρκές έγκλημα

1. ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ που ορίζει την έννοια του αυτοφώρου εγκλήματος

Αυτόφωρο έγκλημα
Άρθρο 242 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας

1. Αυτόφωρο είναι το έγκλημα την ώρα  που  γίνεται  ή  το  έγκλημα  που  έγινε  πρόσφατα. Η πράξη θεωρείται ότι έγινε πρόσφατα, ιδίως όταν αμέσως ύστερα από αυτήν  ο  δράστης  καταδιώκεται από  τη δημόσια δύναμη ή από τον παθόντα ή με δημόσια κραυγή, όπως και όταν συλλαμβάνεται οπουδήποτε να έχει αντικείμενα ή ίχνη από τα  οποία συμπεραίνεται ότι διέπραξε το έγκλημα σε πολύ πρόσφατο χρόνο.
2.  Ποτέ δεν θεωρείται ότι συντρέχει μία από τις παραπάνω  περιπτώσεις, αν πέρασε όλη η επόμενη ημέρα από την τέλεση της πράξης.
3.   Τα  εγκλήματα  που  τελούνται  δια  του  τύπου θεωρούνται πάντοτε αυτόφωρα.
4. Τα εγκλήματα που τελούνται από ανηλίκους δεν δικάζονται ως αυτόφωρα.

2. 9/2009 ΓΝΜΔ ΕΙΣΑΠ (ΕΓΚ)
Στα στιγμιαία εγκλήματα, τα οποία είναι εκείνα επί των οποίων η προσβολή του εννόμου αγαθού τελειούται διά της εφάπαξ πραγματώσεως της αντικειμενικής τους υποστάσεως, (Ν. Χωραφάς, Γεν.
Αρχαί, τόμ. πρώτος, σελ. 163) αυτόφωρο είναι το έγκλημα την ώρα που γίνεται ή το έγκλημα που έγινε πρόσφατα.

Η πράξη θεωρείται ότι έγινε πρόσφατα, ιδίως όταν αμέσως ύστερα από αυτήν ο δράστης καταδιώκεται από τη δημόσια δύναμη ή από τον παθόντα ή με δημόσια κραυγή, όπως και όταν συλλαμβάνεται οπουδήποτε να έχει αντικείμενα ή ίχνη από τα οποία συμπεραίνεται ότι διέπραξε το έγκλημα σε πολύ πρόσφατο χρόνο. Ποτέ δεν θεωρείται ότι συντρέχει μια από τις παραπάνω περιπτώσεις αν πέρασε όλη η επόμενη μέρα από την τέλεση της πράξης (άρθρο 242 παρ. 1 και 2 ΚΠΔ).

Επί των διαρκών αδικημάτων, εφόσον διαρκεί η τέλεση τους είναι αυτόφωρα. Για να χαρακτηρισθεί μια αξιόποινη πράξη ως διαρκές έγκλημα, πρέπει όχι μόνο η αρχική τέλεση της να στοιχειοθετεί την κατά νόμο αντικειμενική της υπόσταση, αλλά και η παραπέρα από το δράστη διατήρηση της να μην αποτελεί μόνο συνέπεια, αλλά συνέχεια αυτής, δηλαδή να στοιχειοθετεί και αυτή την αντικειμενική υπόσταση του ιδίου εγκλήματος.

Έτσι λοιπόν, στην κατά νόμο αντικειμενική υπόσταση του διαρκούς εγκλήματος δεν ανήκει μόνο η παραγωγή ή η τέλεση του εγκλήματος, αλλά νόμιμα εντάσσεται σ` αυτή και η παραπέρα διατήρηση του, που στοιχειοθετεί και αυτή την αντικειμενική υπόσταση του αρχικού εγκλήματος. 

Από τα προεκτεθέντα προκύπτει ότι το διαρκές έγκλημα είναι μεν τυπικά τετελεσμένο όταν πραγματοποιηθεί η σύμφωνα με το νόμο αντικειμενική του υπόσταση, όμως τούτο αποπερατώνεται ουσιαστικά μόνον όταν αρθεί η παράνομη κατάσταση που έχει από αυτό δημιουργηθεί και που η διατήρηση της στοιχειοθετεί το αρχικό έγκλημα και έτσι αποΐελεί τη συνέχιση του (ΓνωμΕισΑΠ Κων. Σταμάτη με τις σ` αστή παραπομπές στη νομολογία και τη θεωρία ΠοινΧρΛΔ`,98). (...).

Σύντομος ορισμός: Διαρκή εγκλήματα είναι εκείνα στα οποία η εγκληματική πράξη έχει διάρκεια τέτοια ώστε να μην επιτρέπει στο έννομο αγαθό να ειρηνεύσει. Τέτοια είναι επί παραδείγματι η παράνομη κατακράτηση (325 ΠΚ) και η απαγωγή (327 ΠΚ).

ΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Κατωτέρω παραθέτουμε τις εφαρμοζόμενες κρίσιμες διατάξεις, καθώς και σχετική νομολογία στην υπόθεση που απασχολεί την ελληνκή δικαιοσύνη και κοινωνία, όπως αυτές ισχυουν σήμερα, για τις οποίες πολύς λόγος έγινε τον τελευταίο καιρό, ώστε, να δοθεί η δυνατότητα στον καθένα να τις μελετήσει:

1.  ΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 187 Ποινικού Κώδικα 

Εγκληματική οργάνωση 

1. Με Κάθειρξη μέχρι δέκα ετών τιμωρείται όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) "που επιδιώκει" τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων που προβλέπονται στα άρθρα 207 (Παραχάραξη), 208 (Κυκλοφορία παραχαραγμένων νομισμάτων), 216 (Πλαστογραφία), 218 (Πλαστογραφία και κατάχρηση ενσήμων), 242 (ψευδής βεβαίωση, νόθευση), 264 (Εμπρησμός), 265 (Εμπρησμός σε δάση), 268 (πλημμύρα), 270 (έκρηξη), 272 (Παραβάσεις σχετικές με τις εκρηκτικές ύλες), 277 (πρόκληση ναυαγίου), 279 (δηλητηρίαση πηγών και τροφίμων), 291 (διατάραξη της ασφάλειας σιδηροδρόμων, πλοίων και αεροσκαφών), 299 (ανθρωποκτονία με πρόθεση), 310 (Βαριά σωματική βλάβη, 322 (Αρπαγή), 323 (εμπόριο δούλων), "323Α (εμπορία ανθρώπων)" 324 (Αρπαγή ανηλίκων), 327 (ακούσια απαγωγή), 336 (Βιασμός), 338 (Κατάχρηση σε ασέλγεια), 339 (αποπλάνηση παιδιών), "348 Α (πορνογραφία ανηλίκων) , 351 (Σωματεμπορία), 351Α (ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής)", 374 (Διακεκριμένες περιπτώσεις Κλοπής), 375 (Υπεξαίρεση), 380 (Ληστεία), 385 (Εκβίαση), 386 (Απάτη), 386Α (Απάτη με υπολογιστή), 404 (Τοκογλυφία),

 «στο τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 5 του άρθρου 87 και στο άρθρο 88 του ν. 3386/2005 (ΦΕΚ 212 Α`), όταν οι πράξεις αυτές (διευκόλυνση της παράνομης εισόδου ή εξόδου ή της παράνομης μεταφοράς υπηκόων τρίτων χωρών) τελούνται από κερδοσκοπία,». 

 όπως επίσης περισσότερων κακουργημάτων που προβλέπονται στη νομοθεσία περί ναρκωτικών, όπλων, εκρηκτικών υλών και προστασίας από υλικά που εκπέμπουν επιβλαβείς για τον άνθρωπο ακτινοβολίες. "καθώς και περισσότερων κακουργημάτων που προβλέπονται και τιμωρούνται από τη νομοθεσία για την Προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς." 

 «,καθώς και περισσότερων εγκλημάτων που προβλέπονται και τιμωρούνται από τη διάταξη του άρθρου 41 ΣΤ του ν. 2725/1999, όπως ισχύει».

 ***Η εντος "" φράση προστέθηκε με τη παρ.1 του άρθρου 4 του Ν.4049/2012 (ΦΕΚ Α 35/23.2.2012). Με τη παρ.2 του ιδίου άρθρου του ως άνω νόμου ορίζεται ότι: "2. Για τις αξιόποινες πράξεις του άρθρου 41 ΣΤ του ν. 2725/1999, καθώς και της πρώτης παραγράφου του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 253 Α του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας περί ειδικών ανακριτικών πράξεων και οι διατάξεις για την προστασία μαρτύρων του άρθρου 9 του ν. 2928/2001." «όπως επίσης και περισσοτέρων εγκλημάτων που προβλέπονται και τιμωρούνται στο άρθρο 1280 του ν. 2725/ 1999. Για τα εγκλήματα του άρθρου αυτού η ιδιότητα του ιατρού, προπονητή ή φυσιοθεραπευτή αποτελεί επιβαρυντική περίπτωση.»

 ***Η εντος "" φράση προστέθηκε με τη παρ.1 του άρθρου 12 του Ν.4049/2012 (ΦΕΚ Α 35/23.2.2012). Με τη παρ.2 του ιδίου άρθρου του ως άνω νόμου ορίζεται ότι: 2. Για τις αξιόποινες πράξεις του άρθρου 1280 του ν. 2725/1999, καθώς και της πρώτης παραγράφου του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 253Α του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας περί ειδικών ανακριτικών πράξεων και οι διατάξεις για την προστασία μαρτύρων του άρθρου 9 του ν. 2928/2001. 

«Με την ίδια ποινή τιμωρείται ο υπαίτιος της πράξεως του πρώτου εδαφίου, αν η εγκληματική οργάνωση επιδιώκει την τέλεση περισσότερων αξιόποινων πράξεων σχετικά με την αποφυγή καταβολής νόμιμου φόρου, τέλους, δασμού ή άλλης επιβαρύνσεως κατά την αγορά, πώληση, παραλαβή, παράδοση, μεταφορά, διαμετακόμιση, εμπορία, κατοχή, αποθήκευση, εισαγωγή ή εξαγωγή εμπορεύματος ή και προϊόντος απομίμησης, παραποίησης ή πειρατείας». 

 «2. Όποιος παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες ή υλικά μέσα, με σκοπό να διευκολύνει ή να υποβοηθήσει οργάνωση της προηγούμενης παραγράφου για τη διάπραξη των επιδιωκόμενων από αυτή κακουργημάτων, τιμωρείται με Κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.». 

 «3. Όποιος διευθύνει την οργάνωση της πρώτης παραγράφου τιμωρείται με Κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών». «Με την ίδια ποινή τιμωρείται το μέλος της οργάνωσης αν κατά τον χρόνο τέλεσης του εγκλήματος του δευτέρου εδαφίου της πρώτης παραγράφου ήταν δημόσιος υπάλληλος ή υπάλληλος υπό την έννοια του άρθρου 263α.» 

  4. "2. Οποιος με Απειλή ή χρήση βίας κατά δικαστικών λειτουργών, ενόρκων, ανακριτικών ή δικαστικών υπαλλήλων, μαρτύρων, πραγματογνωμόνων και διερμηνέων ή με δωροδοκία των ίδιων προσώπων ματαιώνει την αποκάλυψη ή τη δίωξη ή την τιμωρία του εγκλήματος της συγκρότησης ή ένταξης σε εγκληματική οργάνωση της παραγράφου 1 τιμωρείται με Κάθειρξη μέχρι δέκα (10) έτη και με χρηματική ποινή από εκατό χιλιάδες (100.000) μέχρι πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ. Οποιος στις παραπάνω περιπτώσεις ματαιώνει την αποκάλυψη ή τη δίωξη ή την τιμωρία όχι μόνο του εγκλήματος της συγκρότησης ή ένταξης σε εγκληματική οργάνωση της παραγράφου 1, αλλά και άλλου εγκλήματος, από εκείνα που απαριθμούνται στην ίδια παράγραφο, τιμωρείται με Κάθειρξη και χρηματική ποινή από εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ μέχρι ένα εκατομμύριο (1.000.000) ευρώ." 

  5.  3. `Οποιος, εκτός από τις περιπτώσεις της παραγράφου 1, ενώνεται με άλλον για να διαπράξει κακούργημα (συμμορία), τιμωρείται με Φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. Με Φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών τιμωρείται ο υπαίτιος, αν η κατά το προηγούμενο εδάφιο ένωση έγινε για τη διάπραξη πλημμελήματος το οποίο τιμωρείται με Φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και με το οποίο επιδιώκεται οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος ή η προσβολή της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας ή της γενετήσιας ελευθερίας. 6 4. Η κατασκευή, προμήθεια ή κατοχή όπλων, εκρηκτικών υλών και χημικών ή βιολογικών υλικών ή υλικών που εκπέμπουν επιβλαβείς για τον άνθρωπο ακτινοβολίες προς εξυπηρέτηση των σκοπών της οργάνωσης της παραγράφου 1 ή της συμμορίας της παραγράφου 3 ή η επιδίωξη οικονομικού ή άλλου υλικού οφέλους των μελών τους συνιστούν επιβαρυντικές περιστάσεις. Η μη τέλεση οποιουδήποτε από τα επιδιωκόμενα εγκλήματα των παραγράφων 1 και 3 συνιστά ελαφρυντική περίσταση. Η απλή ψυχική συνέργεια στα εγκλήματα της συγκρότησης ή συμμετοχής κατά την παράγραφο 1 ή της συμμορίας κατά την παράγραφο 3 δεν τιμωρείται, εφόσον τα μέλη της οργάνωσης ή συμμορίας δεν επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος. «Επιβαρυντική περίσταση συνιστά επίσης η τέλεση της πράξεως του τελευταίου εδαφίου της πρώτης παραγράφου με υλικό αντικείμενο το αργό πετρέλαιο ή άλλο πετρελαιοειδές ή ενεργειακό προϊόν.» 

  7.  5. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται και όταν οι προβλεπόμενες σε αυτό αξιόποινες πράξεις τελέσθηκαν στην αλλοδαπή από ημεδαπό ή στρέφονταν κατά `Ελληνα πολίτη ή κατά νομικού προσώπου που εδρεύει στην ημεδαπή ή κατά του Ελληνικού κράτους, ακόμη και αν αυτές δεν είναι αξιόποινες κατά τους νόμους της χώρας στην οποία τελέσθηκαν". 

Άρθρο 62 του Συντάγματος

1. Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος. Επίσης δεν διώκεται για πολιτικά εγκλήματα βουλευτής της Βουλής που διαλύθηκε, από τη διάλυσή της και έως την ανακήρυξη των βουλευτών της νέας Βουλής.

Η άδεια θεωρείται ότι δεν δόθηκε, αν η Βουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες αφότου η αίτηση του εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο της Βουλής.

Η τρίμηνη προθεσμία αναστέλλεται κατά τη διάρκεια των διακοπών της Βουλής.

Δεν απαιτείται άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα.

Άρθρο 55 του Συντάγματος

1. Για να εκλεγεί κανείς βουλευτής απαιτείται να είναι Έλληνας πολίτης, να έχει τη νόμιμη ικανότητα να εκλέγει και να έχει συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του κατά την ημέρα της εκλογής.

2. Βουλευτής που στερήθηκε κάποιο από τα παραπάνω προσόντα εκπίπτει αυτοδικαίως από το βουλευτικό αξίωμα.

Το άρθρο 104 του εκλογικού νόμου προβλέπει τη διεξαγωγή αναπληρωματικής εκλογής σε κάθε περίπτωση στην οποία δεν υπάρχει αναπληρωματικός από τον ίδιο συνδυασμό, για να καταλάβει βουλευτική έδρα η οποία εκκενώθηκε. Συνεπώς, εάν παραιτηθεί εν ενεργεία βουλευτής και μετά από αυτόν όλοι οι επιλαχόντες του ίδιου συνδυασμού, είναι υποχρεωτική η διεξαγωγή αναπληρωματικής εκλογής.

Επομένως, από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτει ότι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής δεν χάνουν τη βουλευτική τους ιδιότητα, αλλά δεν θα μπορούν στην πράξη να ασκήσουν τα βουλευτικά τους καθήκοντα και να συμμετάσχουν σε ψηφοφορίες στη Βουλή. 

Τη βουλευτική τους ιδιότητα τη χάνουν μόνο αν και εφόσον οι κατηγορούμενοι καταδικαστούν από το ποινικό δικαστήριο σε στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων παράλληλα με την κύρια ποινή που είναι ποινή καθείρξεως. Σε περίπτωση δε που συμβεί κάτι τέτοιο, υπάρχουν δύο πιθανά σενάρια: είτε να δεχτούν την έδρα οι αναπληρωματικοί, είτε - αν αρνηθούν όλοι οι αναπληρωματικοί βουλευτές - να υπάρξουν αναπληρωματικές εκλογές στις αντίστοιχες εκλογικές περιφέρειες των παραιτηθέντων βουλευτών.

2.  ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ για το άρθρο 187 ΠΚ

Κατά την διάταξη του άρθρου 187 παρ. 1 του ΠΚ η οποία έχει αντικατασταθεί με την διάταξη του άρθρου 1 του Νόμου 2928/2001 και συμπληρώθηκε με την διάταξη του άρθρου 11 παρ. 3 του νόμου 3064/2002  ορίζεται ότι: «Με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών τιμωρείται όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή και περισσότερα πρόσωπα για την διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων που προβλέπονται από τις διατάξεις των άρθρων…. 336 του ΠΚ  (βιασμός,) 338 του ΠΚ (κατάχρηση σε ασέλγεια) 339 του ΠΚ (αποπλάνηση ανηλίκων), 348 Α του ΠΚ (πορνογραφία ανηλίκων) 351 (σωματεμπορία) 351 Α (ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής) … .. ».  Η ανωτέρω διάταξη προβλέπει δύο εγκλήματα την συγκρότηση εγκληματικής ομάδας (στιγμιαίο έγκλημα) και την ένταξη σε ήδη δομημένη εγκληματική ομάδα νέων μελών. (διαρκές έγκλημα).

 Το έγκλημα που προβλέπεται από την ανωτέρω διάταξη είναι πραγματοπαγές, για τον λόγο αυτό τα μέλη μπορούν να αντικατασταθούν ή να εναλλαγούν μεταξύ τους. Για την στοιχειοθέτηση του ανωτέρω εγκλήματος  της συγκρότησης ή ένταξης σε εγκληματική ομάδα απαιτείται να υφίσταται μεταξύ των μελών πειθαρχία  και ενεργός δράσης, χωρίς να είναι αναγκαία και η επικοινωνία των μελών μεταξύ τους αρκεί τα μέλη να εκτελούν τα ανατιθέμενα σ΄ αυτά καθήκοντα χωρίς να απαιτείται το κάθε μέλος να συμμετέχει και στον σχηματισμό  της εγκληματικής δράσης. Η απλή συμφωνία των μελών δηλ. η σύμπτωση των βουλήσεων των μελών για την τέλεση ορισμένων κακουργημάτων δεν αρκεί, γιατί τότε κάθε μορφή συναυτουργίας θα μπορούσε να αναχθεί και στο ιδιώνυμο έγκλημα της συγκρότησης ή ένταξης σε δομημένη εγκληματική ομάδα. 

Σκοπός των δραστών  των ανωτέρω εγκλημάτων είναι η συστηματική τέλεση επιλεγμένων αξιοποίνων πράξεων, που διακρίνονται για την αυξημένη απαξία τους και αντικοινωνικότητα τους. Οι δράστες των ανωτέρω εγκλημάτων πρέπει να έχουν σκοπό να τελέσουν απεριόριστο αριθμό κακουργημάτων που προβλέπονται από την παραπάνω διάταξη (...). 

Η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 187 παρ. 1 του ΠΚ είχε θεσπιστεί αρχικά για την προστασία της κοινωνίας από τις τρομοκρατικές οργανώσεις αλλά ισχύει  και για κάθε μορφή ομαδικής εγκληματικής δράσης, που βάλλει κατά της οργανωμένης κοινωνίας και της έννομης τάξης. 

Η χρονική διάρκεια της εγκληματικής ομάδας δεν μπορεί να είναι εκ των προτέρων καθορισμένη, μπορεί να είναι αόριστης διάρκειας ή η διάρκεια αυτής να μην έχει επακριβώς υπολογιστεί, αρκεί  να εκτείνεται σε βάθος χρόνου. Για την συγκρότηση της εγκληματικής ομάδας και την ένταξη σ΄ αυτήν  απαιτούνται τρία τουλάχιστον πρόσωπα με δυνατότητα επαύξησης του αριθμού των μελών αυτής και εναλλαγής των προσώπων αυτής. Σκοπός της εγκληματικής ομάδας πρέπει να είναι η διάπραξη διαφόρων εγκλημάτων (ομοειδών ή ετεροειδών) με αυξημένη κοινωνική απαξία, που βάλλουν κατά της οργανωμένης κοινωνίας. 

Η δραστηριότητα των μελών της εγκληματικής ομάδας δεν είναι αναγκαίο να περιορίζεται εντός εθνικών ορίων αλλά μπορεί να εκτείνεται και πέραν αυτών  προσβάλλοντας την κοινωνία, και τα θεμέλια της  οργανωμένης πολιτείας και οικονομικής ζωής των μελών αυτής (πολιτείας).

Για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της συγκρότησης και ένταξης σε εγκληματική ομάδα με διαρκή δράση δεν είναι αναγκαία και η πραγμάτωση των επιδιωκομένων να τελεστούν εγκλημάτων, αρκεί να  αποδεικνύεται η βεβαιότητα του σκοπού  της τελέσεως αυτών. Στην περίπτωση αυτή τιμωρείται η βούληση των μελών της εγκληματικής ομάδας, η οποία  προέβη στον σχηματισμό της διάπραξης ενός εγκλήματος ή εγκλημάτων που αναφέρονται στην παραπάνω διάταξη χρησιμοποιώντας τα υπάρχοντα σ΄ αυτήν (ομάδα)οικονομοϋλικοτεχνικά μέσα (βλ. σχετ. ΑΠ   87/2000 Ποιν/νη 3 σελ 468, ΔιατΕισΕφΘεσ. 265/98 Υπερ. 1999 σελ 435, ΑΠ 265/2002 Πράξη και Λόγος Ποινικού Δικαίου 2003 σελ. 223, ΑΠ 615/2003 Πράξη και Λόγος Ποινικού Δικαίου 2003 σελ. 223,ΑΠ 402/2004 Πράξη και Λόγος του Ποινικού Δικαίου 2004 σελ 261, ΣυμβΕΦΑθ. 3028/2003 Ποιν. Χρον ΝΕ 164, ΒουλΣυμβΕΦΑθ 1270/2003 Πράξη και Λόγος Ποινικού Δικαίου 2003 σελ 221, ΑΠ 33/2006, ΑΠ 48/2006 Τράπεζα νομικών Πληροφοριών Νομος,ΒουλΣυμβΕφΑιγ.35/2005 Ποιν/δνη 2005 σελ 672,ΣυμβΕΦΘεσ 491/2007 Αρμ. 2007 σελ 1760, Αθανασίου Κονταξή ερμ Ποινικού Δικαίου σελ 1629, Μιχ. Μαργαρίτη,  Ι Μανωλεδάκη ερμ. Ποινικού Κώδικα σελ 105. Ασφάλεια και Ελευθερία Ι Μανωλεδάκη σελ 103 επ.).

Απεργία δικαστικών υπαλλήλων στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου

Σε 48ωρη απεργία, την Τρίτη 24 και την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου, καλεί τους εργαζομένους του κλάδου, η Ομοσπονδία Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδος.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ομοσπονδίας, η απεργία πραγματοποιείται στα πλαίσια των κινητοποιήσεων των εργαζομένων της χώρας, εναντίον του μέτρου της διαθεσιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Αποχή Δικηγόρων στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου

Διήμερη αποχή για τις 17 και 18 Σεπτεμβρίου με την έναρξη του νέου δικαστικού έτους, αποφάσισε η Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας αντιδρώντας στον νέο Δικηγορικό Κώδικα.

Πηγή: www.dsa.gr

Δήλωση Προέδρου ΔΣΑ - Δυνατότητα Επιβολής Κατασχέσεων από το Δημόσιο χωρίς Κανένα Χρονικό Περιορισμό

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών καταγγέλλει ως αντισυνταγματική και αντίθετη προς την ΕΣΔΑ την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) με την οποία παρέχεται στο Δημόσιο η δυνατότητα να επιβάλει κατασχέσεις σε βάρος επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια της νύχτας, τα Σαββατοκύριακα, τις ημέρες που εξαιρεί ο νόμος καθώς και το μήνα Αύγουστο.

Πέρα από το γεγονός ότι ούτε αυτή τη φορά υφίσταται «έκτακτη περίπτωση», στην οποία να συντρέχει «εξαιρετικά επείγουσα» και «απρόβλεπτη ανάγκη», ώστε να είναι επιτρεπτή η κατ’ άρθρο 44 παρ. 1 του Συντάγματος άσκηση νομοθετικής λειτουργίας από την εκτελεστική εξουσία, η εν λόγω ΠΝΠ αντίκειται εν προκειμένω και στην αρχή της δικονομικής ισότητας των διαδίκων (αρχή της ισότητας των όπλων ενώπιον των δικαστικών αρχών), κατ’ άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ (πρβλ. εντελώς ενδεικτικά, ΕΔΔΑ, 11-1-2001, Πλατάκος κατά Ελλάδος, Ολ.ΣτΕ 2807/2002, Ολ.ΑΠ 12/2002), στο μέτρο που καθιερώνει εξαιρετικό προνόμιο υπέρ του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών, υπό την έννοια ότι δεν καθιερώνεται αντίστοιχη δυνατότητα και για τους ιδιώτες κατά την επιβολή κατάσχεσης σε βάρος του Δημοσίου. Το διακύβευμα βέβαια δεν είναι να επεκταθεί μία τέτοια – απαράδεκτη για ένα σύγχρονο κράτος δικαίου – δυνατότητα και στους ιδιώτες αλλά να μην ισχύσει ούτε για το Δημόσιο.

Όπως συμβαίνει, εν γένει, με τις πράξεις της αναγκαστικής εκτέλεσης, άδεια για κατάσχεση κατά τη διάρκεια της νύχτας, τα Σαββατοκύριακα και τις ημέρες που εξαιρεί ο νόμος θα μπορούσε να διατάσσεται μόνο εφόσον το αρμόδιο όργανο βεβαιώνει ότι επιχείρησε τη διενέργεια της κατάσχεσης κατά τις ημέρες και ώρες που προβλέπει ο νόμος αλλά αυτή κατέστη αδύνατη. Σημειωτέον δε ότι, κατά την αναγκαστική εκτέλεση, τέτοια άδεια αποκλείεται σε κάθε περίπτωση για το χρονικό διάστημα από 1η έως 31 Αυγούστου – περίοδος δικαστικών διακοπών, κατά την οποία όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα έχουν δικαίωμα ανάπαυσης.

Πράγματι, αν δεν προκύπτει ότι η επιβολή της κατάσχεσης είναι αδύνατη κατά τις ημέρες και ώρες που προβλέπει ο νόμος, η δυνατότητα διενέργειας αντίστοιχων πράξεων  από το Δημόσιο νυχθημερόν – χωρίς απολύτως κανένα χρονικό περιορισμό – ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι εξυπηρετεί οποιοδήποτε θεμιτό σκοπό ούτε μπορεί να έχει οποιοδήποτε πρακτικό αποτέλεσμα σε επίπεδο δημοσίων εσόδων, εκτός ίσως από την καλλιέργεια κλίματος φόβου με στόχο την κατατρομοκράτηση των οφειλετών.

Αν κατά τη γνωστή ρήση «δημοκρατία είναι όταν κάποιος χτυπάει την πόρτα σου στις έξι το πρωί και είναι ο γαλατάς», όταν την ίδια ώρα οι πολίτες θα αντικρίζουν εφεξής στην πόρτα τους εκτελεστικά όργανα του κράτους, τα συμπεράσματα για το πού οδηγείται η Ελληνική Δημοκρατία προκύπτουν αβίαστα από μόνα τους.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Γεγονός οι τηλεδίκες στα δικαστήρια από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο

Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος προβλέπει τηλεσυνεδρίαση, τηλεκατάθεση και εικονοτηλεδιάσκεψη στα δικαστήρια, στις αρχές του νέου δικαστικού έτους που ξεκινάει στις 17 Σεπτεμβρίου. 

Το Προεδρικό Διάταγμα, που φέρει την υπογραφή του υπουργού Δικαιοσύνης, Χαράλαμπου Αθανασίου και κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), εισάγει καταρχήν στην ελληνική δικαιοσύνη, για πρώτη φορά, την τηλεκατάθεση, δηλαδή την προφορική εξέταση προσώπων από παράγοντες της δίκης, όταν αυτά δεν μπορούν να παραστούν στο ακροατήριο. 

Επίσης, με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος καθιερώνεται η εικονοτηλεδιάσκεψη, δηλαδή η δυνατότητα των παραγόντων της δίκης να χρησιμοποιούν τις σύγχρονες τεχνολογίες και σε πραγματικό χρόνο να επικοινωνούν με πρόσωπα που δεν βρίσκονται εντός της δικαστικής αίθουσας. 

Σύμφωνα με τα όσα ορίζει το Προεδρικό Διάταγμα, για να είναι εφικτή η τηλεσυνεδρίαση στα ελληνικά δικαστήρια, θα πρέπει η δικαστική αίθουσα να διαθέτει σύγχρονη υποδομή και εξοπλισμό, δηλαδή κάμερες υψηλής ευκρίνειας, μικρόφωνα και οθόνες. 

Κατά τις τηλεδίκες, η συζήτηση διεξάγεται όπως ορίζουν οι διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ενώ τον εξοπλισμό που επιτρέπει την τηλεσυνεδρίαση χειρίζεται ο δικαστής, ο οποίος και ορίζει τον αριθμό των προσώπων που μπορούν να παρευρίσκονται στις αίθουσες, διευθύνει τη συζήτηση, καθοδηγεί και δίνει τις απαραίτητες κατευθύνσεις στα παρευρισκόμενα και στις δύο αίθουσες πρόσωπα. 

Μετά την ολοκλήρωση της τηλεοπτικής συνεδρίασης υπογράφονται τα σχετικά πρακτικά, τα οποία αναφέρουν την ημερομηνία και τον τόπο της εξέτασης, την ταυτότητα των παρασταθέντων ή εξετασθέντων προσώπων,κ.α. 

Πηγή: http://www.protothema.gr/greece/article/298472/gegonos-oi-tiledikes-sta-dikastiria-apo-ton-erhomeno-septemvrio-/

Νέοι δικηγόροι στις... φάμπρικες της Γερμανίας

Είναι νέοι, είναι δικηγόροι και είναι... άνεργοι. Χιλιάδες πτυχιούχοι της Νομικής βρίσκονται σε απόγνωση, καθώς βλέπουν ότι δεν υπάρχει ο παραμικρός χώρος στην «αγορά εργασίας» που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Η οικονομική κρίση και ο «συνωστισμός» που έχει δημιουργηθεί έχουν κυριολεκτικά «τσακίσει» ένα επάγγελμα που στο παρελθόν αρκετοί το χαρακτήριζαν προνομιακό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετοί νέοι δικηγόροι έχουν παραδώσει την ταυτότητά τους στο Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης και έχουν ξενιτευτεί, επιλέγοντας να εργαστούν ακόμη και σε ταβέρνες, ενώ η συντριπτική πλειονότητα όσων αποφασίζουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στη χώρα μας αμείβεται με χρηματικά ποσά που και οι ίδιοι τα χαρακτηρίζουν ως... χαρτζιλίκι!

Τρεις παραστάσεις το χρόνο

Ενδεικτικά είναι τα στατιστικά στοιχεία του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Περίπου 1.600 νέοι που έχουν ώς πέντε έτη δικηγορίας «κόβουν» κατά μέσο όρο λίγο πάνω από τρεις παραστάσεις σε δικαστήρια ετησίως! Απογοητευτικά είναι τα στοιχεία και για το ποσοστό των δικηγόρων με επαγγελματική δραστηριότητα πέντε έως δέκα ετών. Πρόκειται για 1.363 μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, στο καθένα από τα οποία αντιστοιχούν κατά μέσο όρο εννιά παραστάσεις κάθε χρόνο.

«Αυτό που δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία του συλλόγου μας τα τελευταία χρόνια είναι ότι περίπου το 60% των μελών μας κατά μέσο όρο έχει τέσσερις έως πέντε παραστάσεις σε δικαστήρια κάθε χρόνο. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ειδικά στους νέους. Σε αρκετές περιπτώσεις οι πελάτες δεν πληρώνουν, ενώ κάποιοι επιλέγουν να πάνε στα ποινικά δικαστήρια χωρίς να έχουν εκπροσώπηση από δικηγόρο. Το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί στο σύλλογο και οι αιτήσεις για νομική βοήθεια από πολίτες με οικονομικά προβλήματα», είπε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Νίκος Βαλεργάκης.

Μέρισμα... 30 ευρώ!

Πρόσφατα τα μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης είδαν να μπαίνει στους λογαριασμούς τους μέρισμα εξαμήνου το οποίο «καθαρά» χρήματα ήταν 30 ευρώ! Πρόκειται για το χαμηλότερο μέρισμα που έχει δοθεί ποτέ στην ιστορία του συλλόγου, γεγονός που δικαιολογείται κυρίως από το γεγονός ότι τα συμβόλαια ακινήτων είναι σε... μηδενική βάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι ο αριθμός συμβολαίων ήταν περίπου 6.000, ενώ φέτος από την αρχή του έτους μέχρι και σήμερα είναι 673! «Υπήρχαν χρονιές που το μέρισμα έφτανε ακόμη και στα 800 ευρώ», είπε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Ο Μιχάλης Μήττας είναι πρόεδρος του Συλλόγου Ασκουμένων Δικηγόρων Θεσσαλονίκης. Οπως λέει, οι συνάδελφοί του στην αγορά της Θεσσαλονίκης «στην καλύτερη περίπτωση αμείβονται με 200 ευρώ το μήνα είτε παίρνουν κάποιο... χαρτζιλίκι»!

«Πλέον υπάρχουν αρκετοί πτυχιούχοι της Νομικής που προτιμούν να μεταναστεύσουν στη Γερμανία και να γίνουν βιομηχανικοί εργάτες παίρνοντας 1.500 ευρώ το μήνα, καθώς δε βλέπουν κανένα επαγγελματικό μέλλον στην Ελλάδα. Εγώ γνωρίζω προσωπικά δύο περιπτώσεις συναδέρφων που παρέδωσαν την άδειά τους στο σύλλογο και πήγαν να δουλέψουν στην ταβέρνα των θείων τους στη Γερμανία. Το επάγγελμα της δικηγορίας είναι άμεσα εξαρτημένο από την πραγματική οικονομία. Η καλύτερη αμοιβή αυτήν τη στιγμή για ένα νέο δικηγόρο που θα έχει την ιδιότητα του συνεργάτη σε ένα γραφείο είναι 800 ευρώ. Πλέον το επάγγελμα τείνει να γίνει ελιτίστικο, όπως στο παρελθόν, καθώς αυτοί που θα μπορούν να επιβιώσουν θα είναι όσοι έχουν γονείς ή στενούς συγγενείς δικηγόρους. Οι υποθέσεις και οι πελάτες θα... κληρονομούνται», περιγράφει.

Η Ανδριάνα Φουλίδου θεωρεί ότι με τις παρούσες συνθήκες ένας νέος δικηγόρος είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσει, καθώς, όπως λέει, «με 250 ευρώ μηνιαία αμοιβή και την ίδια στιγμή έξοδα 150 ευρώ μόνο για εισφορές ο λογαριασμός δε... βγαίνει»! «Οι συνθήκες εργασίας για τους ασκούμενους ή τους νέους δικηγόρους είναι απαράδεκτες. Εκτός από τα εξαντλητικά ωράρια, έως 12 ώρες εργασίας την ημέρα, τις ελάχιστες αμοιβές, έως 250 ευρώ το μήνα, υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις και απαράδεκτη συμπεριφορά από τους συναδέρφους τους που τους ''προσλαμβάνουν''. Ως δικηγόρος είναι πολύ δύσκολο να βρεις εργασία ακόμη και αν αναζητήσεις κάτι στο εξωτερικό. Θα πρέπει να αλλάξεις επάγγελμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι "στην επαρχία δε βρίσκεις ούτε γραφείο για να κάνεις... άσκηση", είπε η Ανδριάνα Φουλίδου.

Πηγή: http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=4&artid=184406

Aδικαιολόγητη η επιβολή εξόδων "μελέτης" ή "φακέλου" ή "προέγκρισης" ή "διαχείρισης" κατά τη χορήγηση τραπεζικών δανείων

Το Νοέμβριο του 2012, ο Συνήγορος του Καταναλωτή απηύθυνε Σύσταση προς 19 τραπεζικά ιδρύματα να απέχουν από την εφάπαξ χρέωση αποκαλούμενων εξόδων “μελέτης” ή “φακέλου” ή “προέγκρισης” ή “διαχείρισης”, εξαιρουμένων εξόδων υπέρ τρίτων (π.χ. δικαστικά, δικηγορικά, έξοδα μηχανικού), δεδομένου ότι όλες οι χρεώσεις για δαπάνες στις οποίες έχουν προβεί περιλαμβάνονται ήδη στο συμβατικό επιτόκιο εκτοκισμού.  Από τα ανωτέρω 19 τραπεζικά ιδρύματα αποδεκτή έχουν κάνει τη Σύσταση του Συνηγόρου του Καταναλωτή η “ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ”, η “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΊΑ ΛΤΔ” και η “PROTONBANK”. 

Αντιθέτως, τα τραπεζικά ιδρύματα “ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ”, “E.F.G. EUROBANK- ERGASIAS”, “ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ”, “EMPORIKI BANK”, “MARFIN EGNATIA BANK”, “MILLENNIUM BANK A.E.”, “ΓΕΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ”, “PROBANK”,“ALPHA BANK” και “HSBC BANK PLC” ενημέρωσαν ότι δεν κάνουν αποδεκτή τη Σύσταση της Αρχής. 

Επισημαίνεται, τέλος, ότι τα τραπεζικά ιδρύματα, “ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΉΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ”, “ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ”, “CITIBANK”, “ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΤΤΙΚΗΣ”, “FBB - ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΉ ΤΡΑΠΕΖΑ” και “CREDICOM CONSUMER FINANCE” δεν απάντησαν έως και σήμερα στην εν λόγω Σύσταση. 

Διαβάστε το κείμενο της Σύστασης από το ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Αδίκαστες υποθέσεις κοστίζουν ακριβά στο ελληνικό δημόσιο

Πάνω από 7 δισ. το κόστος της εκκρεμοδικίας

Πάνω από επτά δισ. ευρώ υπολογίζεται από δικαστικούς παράγοντες που γνωρίζουν καλά τις παθογένειες και τις δυσλειτουργίες του δικαστικού συστήματος, το οικονομικό κόστος για το Δημόσιο από την προβληματική λειτουργία της Δικαιοσύνης, που αγγίζει πια τα όρια της αρνησιδικίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνον οι χιλιάδες αδίκαστες υποθέσεις στα Διοικητικά Δικαστήρια, σε όλη την επικράτεια, ξεπερνούν τις 550.000 και στερούν από το Δημόσιο πολύτιμα έσοδα από φόρους και πρόστιμα, τα οποία μένουν για χρόνια σε δικαστική εκκρεμότητα. Την ίδια ώρα, το τεράστιο στοκ των εκκρεμών ποινικών υποθέσεων κοστίζει -πέραν των άλλων συνεπειών- ακριβά και στο Δημόσιο.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι δικαστικοί λειτουργοί της Διοικητικής Δικαιοσύνης υπολογίζουν τις απώλειες του Δημοσίου από τις εκκρεμείς υποθέσεις - φορολογικού κυρίως ενδιαφέροντος- σε 1,5 δισ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσό αυτό προκύπτει μετά την πρόβλεψη, ότι από τις χιλιάδες αδίκαστες υποθέσεις, ένα μέρος δεν θα κερδηθεί από το Δημόσιο, αλλά από τους πολίτες που έχουν προσφύγει σε βάρος του.

Γεγονός αποτελεί ότι οι φιλότιμες προσπάθειες που καταβλήθηκαν στα Διοικητικά Δικαστήρια, για μείωση του αριθμού των εκκρεμών υποθέσεων, που ήταν και ένας από τους στόχους του πρώτου Μνημονίου, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Κι αυτό γιατί, πέραν όλων των άλλων, οι πολύμηνες κινητοποιήσεις των δικαστών που ακολούθησαν ανέκοψαν την προσπάθεια και μετέθεσαν γι’ αργότερα την υλοποίηση των αρχικών στόχων.

Χωρίς εικόνα

Πέραν, όμως, από τα πολύτιμα έσοδα που στερείται το Δημόσιο, όπως σημειώνει στην «Κ» ο κ. Γ. Φαλτσέτος, πρόεδρος έως πρότινος της Ενώσεως των Διοικητικών Δικαστών, «δεν διαθέτει πραγματική εικόνα και για το τι έχει λαμβάνειν από τις εκκρεμείς υποθέσεις για φόρους και πρόστιμα, καθώς για κάποιες από αυτές τελικά δεν θα δικαιωθεί, με αποτέλεσμα να προσδοκά σε ανύπαρκτα οφέλη». Το αποτέλεσμα είναι η κατάσταση να μπερδεύεται ακόμα περισσότερο.

Δραματικότερη, ως προς τα έσοδα που χάνει το Δημόσιο, είναι η κατάσταση που επικρατεί στην ποινική Δικαιοσύνη, όπου οι εκκρεμείς υποθέσεις ξεπερνούν σε όλη τη χώρα το ένα εκατομμύριο. Οι απώλειες εσόδων για το Δημόσιο από τη μη είσπραξη των χρηματικών ποινών που θα επιβάλλονταν αν οι δίκες είχαν γίνει, με τους μετριότερους υπολογισμούς ανέρχονται, σύμφωνα με εκτιμήσεις έμπειρων δικαστικών παραγόντων -και μπορεί και να ξεπερνούν- σε 2,5 δισ. ευρώ.

Ανείσπρακτες ποινές

Το πρόβλημα με τις χρηματικές ποινές, ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνον στις χιλιάδες αδίκαστες υποθέσεις. Αντιθέτως, επεκτείνεται και σε εκείνες που δικάζονται, καθώς οι χρηματικές ποινές, στις οποίες μετατρέπονται οι ποινές φυλάκισης που επιβάλλονται καθημερινά, στην πράξη δεν εισπράττονται. Η κατάσταση με τις ανείσπρακτες χρηματικές ποινές έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια λόγω του προβληματικού μηχανισμού που διαθέτει η Δικαιοσύνη, αλλά και λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας που έχει αυξήσει με γεωμετρική πρόοδο τον αριθμό των πολιτών που δεν μπορούν ούτε τις ποινές τους να πληρώσουν.

Το πρόβλημα έχει περαιτέρω επιδεινωθεί και λόγω της εφαρμογής νόμου που ψηφίστηκε το 2011 και προβλέπει την καταβολή των χρηματικών ποινών σε δόσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ύπαρξη του ποινικού μας συστήματος και την εμπέδωση της κοινωνικής διάστασης της ποινικής τιμωρίας…

Κι ενώ η Δικαιοσύνη σε όλο της το φάσμα ουσιαστικά υπολειτουργεί, τα άλυτα προβλήματα του δικαστικού μας συστήματος, που δεν έχουν για χρόνια έστω και στοιχειωδώς αντιμετωπιστεί, προκαλούν αλυσιδωτές συνέπειες και πρόσθετα κόστη για το δημόσιο ταμείο.

Για παράδειγμα, το μείζον θέμα, όπως τόνιζαν δικαστικοί παράγοντες, που σχετίζεται με τη μη εκμετάλλευση των δεσμευμένων λογαριασμών σε υποθέσεις υποδίκων και καταδίκων για οικονομικά εγκλήματα αποτελεί ένα πρόσθετο πρόβλημα που στερεί πόρους από το Δημόσιο.

Μόνον σε ορισμένες από τις σημαντικές ποινικές υποθέσεις που τρέχουν αυτή την εποχή στην ανάκριση, τα ποσά που έχουν δεσμευθεί σε λογαριασμούς οι οποίοι παραμένουν «παγωμένοι», χωρίς να μπορούν να αξιοποιηθούν μέχρις ότου αμετάκλητα κριθούν οι σχετικές υποθέσεις, υπολογίζονται σε ποσά που αγγίζουν το ένα δισ. ευρώ, με βάση τους μετριότερους υπολογισμούς.

Ενδεικτικές είναι οι υποθέσεις δέσμευσης λογαριασμών του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, των εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας Energa και Hellas Power, των εξοπλιστικών προγραμμάτων και άλλες για διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Έρχονται ρυθμίσεις

Με προφανή την αναγκαιότητα να αξιοποιηθούν οι «παγωμένοι» λογαριασμοί των υποδίκων, το υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζει ρυθμίσεις που θα δίδουν τη δυνατότητα στο Δημόσιο άμεσης ρευστοποίησης. Πρόκειται για το λεγόμενο ενέχυρο σε συνδυασμό με την παράλληλη παροχή κινήτρων για τους εμπλεκομένους στις ποινικές υποθέσεις, που εκτιμάται ότι στο τέλος της ημέρας θα αποδώσει τα προσδοκώμενα οφέλη.

Στο υπουργείο Δικαιοσύνης, πάντως, ετοιμάζονται να αναλάβουν σύντομα πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση, καθώς εκτιμάται ότι η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο μη περαιτέρω.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_21/07/2013_527471

Δικαστήριο ανακαλεί απόφαση προσημείωσης υποθήκης σε ακίνητα δανειολήπτη

Με την υπ΄ αριθμ. 367/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λασιθίου (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) το Δικαστήριο διέταξε την ανάκληση απόφασης με την οποία επετράπη η προσημείωση υποθήκης σε ακίνητα δανειολήπτη.

Σύμφωνα με τα πραγματικά περιστατικά, ο αιτών, ο οποίος είναι μέλος της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, προ της εκδικάσεως της αιτήσεως της τραπέζης περί εγγραφής προσημείωσης ειχε προσφύγει στο Ν.3869/2010 και του είχε χορηγηθεί προσωρινή διαταγή, με την οποία απαγορευόταν κάθε πραγματική και νομική μεταβολή της ακίνητης περιουσίας του, μέχρι την εκδίκαση της αίτησης. Ωστόσο, η τράπεζα προχώρησε στην εγγραφή προσημείωσης υποθήκης στα ακίνητά του, για το ποσό των 95.000 ευρώ και προς εξασφάλιση της απαίτησής της.

Η καθ΄ ης τράπεζα στο δικαστήριο για την ανάκληση της απόφασης ισχυρίστηκε ότι αγνοούσε την προσφυγή του αιτούντα στο ν.3869/2010. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η απόφαση για εγγραφή προσημείωσης σε ακίνητα του δανειολήπτη πρέπει να ανακληθεί διότι προσκρούει στο περιεχόμενο και στη δεσμευτική δύναμη της προσωρινής διαταγής, την οποία είχε μεταγράψει ο δανειολήπτης στα Βιβλία κατασχέσεων του αρμοδίου υποθηκοφυλακείου - ισχύουσα κατ΄ αυτόν τον τρόπο έναντι πάντων.

Πηγή: http://www.lawnet.gr/news/dikastirio-anakalei-apofasi-prosimeiosis-upo8ikis-se-akinita-daneiolipti-30395.html

Οι επιχειρούμενες αλλαγές του νέου Κώδικα Δικηγόρων

Σύμφωνα με τον νέο Δικηγορικό Κώδικα οι δικηγορικές αμοιβές θα ορίζονται ελεύθερα με γραπτή συμφωνία μεταξύ δικηγόρου και πελάτη και θα αφορούν είτε στο σύνολο για τη διεξαγωγή μιας δίκης είτε για επιμέρους νομικές ενέργειες, δικαστικές ή εξώδικες. Μόνον στην περίπτωση που δικηγόρος και πελάτης δεν συμφωνούν ή δεν υπάρχει γραπτή συμφωνία μεταξύ τους, θα υπάρχει ένα «μίνιμουμ» ποσό αμοιβής που θα καθορίζεται από το αντικείμενο της δίκης. 

Ειδικότερα, για αγωγές έως 200.000 ευρώ η δικηγορική αμοιβή θα είναι 2%, πάνω από 200.000 και έως 750.000 η αμοιβή θα είναι 1,5%, για να φθάσει σταδιακά στο 0,05% για ποσά από 25 εκατ. ευρώ και πάνω. Σημαντική είναι επίσης η πρόβλεψη του νέου Κώδικα για ελεύθερη ίδρυση δικηγορικών εταιρειών που θα μπορούν να έχουν παραρτήματα σε διάφορα σημεία της ελληνικής επικράτειας, αλλά και στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, δικηγορικό γραφείο της Αθήνας θα μπορεί να δραστηριοποιείται ως εταιρεία στο Ηράκλειο, τη Θεσσαλονίκη αλλά και την Κωνσταντινούπολη και τα Τίρανα. 

Παράλληλα, προβλέπεται η ελεύθερη προβολή και διαφήμιση του δικηγορικού επαγγέλματος και της παροχής νομικών υπηρεσιών, ενώ οι δικηγόροι θα μπορούν να διαθέτουν ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο και να προβάλλουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες με πληρωμένες καταχωρίσεις στα ΜΜΕ. Θα απαγορεύεται όμως να προβαίνουν σε δηλώσεις και να δίνουν συνεντεύξεις προβάλλοντας στοιχεία για υποθέσεις που χειρίζονται και οι οποίες εκκρεμούν στις δικαστικές αρχές. 

Ουσιώδης είναι και η αλλαγή για την πρακτική άσκηση των νέων δικηγόρων, που θα μπορεί να γίνεται σε μεγάλη κλίμακα στα δικαστήρια -θα συνδράμουν τις δικαστικές υπηρεσίες στο έργο τους με προφανή οφέλη στην εξοικονόμηση πόρων αλλά στην επιτάχυνση της Δικαιοσύνης- αλλά και στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και στο Δημόσιο. Άλλωστε, εφεξής για να γίνει κάποιος δικηγόρος, προβλέπεται ότι θα δίνει πανελλαδικές εξετάσεις που θα γίνονται από επιτροπή καθηγητών νομικών από όλη την επικράτεια, καθώς καταργούνται οι εξετάσεις σε κάθε Δικηγορικό Σύλλογο «χωριστά».

Με τον νέο Κώδικα αλλάζει και η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη διοικήσεων στους Δικηγορικούς Συλλόγους, καθώς καταργούνται τα παραταξιακά ψηφοδέλτια και προβλέπεται ότι για Συλλόγους μέχρι 1.000 μέλη το ψηφοδέλτιο θα είναι ενιαίο, ενώ η θητεία των διοικήσεων που θα εκλέγονται, προβλέπεται τετραετής, αντί για τριετής που είναι σήμερα. Επίσης, μεταβάλλεται το τοπίο των πειθαρχικών ποινών για τους δικηγόρους καθώς ορίζεται για σωρεία αδικημάτων η επιβολή αυστηρών ποινών, προσωρινής παύσης που φθάνει ως τα δύο χρόνια (σήμερα το ανώτερο είναι έξι μήνες) και βέβαια προβλέπεται και οριστική διαγραφή.

Σημαντική, τέλος, είναι η αναφορά του νέου Δικηγορικού Κώδικα για τον θεσμό της διαμεσολάβησης -εξωδικαστικής επίλυσης των περισσότερων αστικών υποθέσεων- καθώς προβλέπεται η υποχρεωτικότητα του μέτρου και προσδιορίζεται ο ουσιώδης ρόλος των δικηγόρων που αναλαμβάνουν ουσιαστικά καθήκοντα δικαστή.

Πηγή:  http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_14/07/2013_526758

Εγγύηση στη μίσθωση και αποχώρηση του ενοικιαστή πριν τη λήξη του συμφωνημένου χρόνου

Συνήθη ερωτήματα σχετικά με την αστική μίσθωση αφορούν 1) τη φύση της "εγγύησης" που δίνεται κατά την υπογραφή ενός μισθωτηρίου συμβολαίου από το μισθωτή (ενοικιαστή) και κατά πόσο αυτή μπορεί να συμψηφιστεί με μισθώματα (ενοίκια), καθώς επίσης 2) την αποχώρηση του μισθωτή από το ακίνητο πριν τη λήξη του συμφωνημένου χρόνου της μίσθωσης.

Με τα ζητήματα αυτά έχει ασχοληθεί η νομολογία και κατωτέρω παραθέτουμε αποσπάσματα δικαστικών αποφάσεων που δίνουν τις απαντήσεις στα ως άνω ερωτήματα.

1.  Τί είναι η "εγγύηση"στη μίσθωση και επιτρέπεται συμψηφισμός;

"... Κατά την κατάρτιση συμβάσεως μισθώσεως ακινήτου έχει επικρατήσει στη συναλλακτική πρακτική να δίδεται από το μισθωτή στον εκμισθωτή ορισμένο χρηματικό ποσό, αποκαλούμενο «εγγύηση», που συνήθως αντιστοιχεί σε πολλαπλάσιο του μηνιαίου μισθώματος. Το ποσό αυτό,  καταχρηστικώς ονομαζόμενο «εγγύηση», αφού η τελευταία αυτή σύμβαση, όπως ρυθμίζεται στα  άρθρα 847επ. ΑΚ, συνάπτεται μεταξύ του δανειστή και του εγγυητή, που είναι τρίτο πρόσωπο,  εκτός των συμβαλλομένων, διέπεται ως προς τη λειτουργία και την τύχη της, από τις ειδικότερες  συμφωνίες των μερών στα πλαίσια της ελευθερίας των συμβάσεων (άρθρο 361 ΑΚ), διότι είναι  δυνατόν να συμφωνήθηκε προς εξασφάλιση του μισθώματος ή ως αρραβώνας (επιβεβαιωτικός ή  προς κάλυψη της ζημίας από τη μη εκπλήρωση της συμβάσεως κ.λπ.) ή ως ποινική ρήτρα ή ως  συμβατική εγγυοδοσία. Συνήθως, πάντως, δίνεται ως εγγυοδοσία και ειδικότερα αποτελεί  προκαταβολή έναντι μελλοντικού χρέους του μισθωτή που θα παραμείνει τυχόν ανεξόφλητο,  οπότε και θα καταλογισθεί σ’ αυτό το ποσό της εγγυοδοσίας (Κατράς, Πανδέκτης, 2005, σελ. 124  επ.). Το ποσό της εγγυοδοσίας είναι επιστρεπτέο στο μισθωτή μετά τη λήξη της μισθώσεως και την  εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεών του έναντι του εκμισθωτή (ΕφΑθ 1791/2000, ΕλΔ 41.837). 

 Εξάλλου, η αξίωση για απόδοση της εγγύησης προβάλλεται νόμιμα προς συμψηφισμό, μετά τη  λήξη της μίσθωσης, ακόμα και αν συμφωνήθηκε το αντίθετο, ιδίως όταν με την αγωγή του  εκμισθωτή προβάλλονται αξιώσεις τόσο για τα μισθώματα (και την αποζημίωση χρήσης) όσο και  για φθορές στο μίσθιο, οπότε και κατάγονται όλες οι ενδεχόμενες αξιώσεις από τη λήξη της  μίσθωσης προς διάγνωση στο ίδιο Δικαστήριο (ΕφΘεσ 1065/2008, δημ. Νόμος, ΕφΑθ 1217/2004,  δημ. Νόμος, ΕφΑθ 7663/2000, ΕλΔ 43.1488, ΕφΑθ 7662/2000, ΕΔΠ 2002.86, ΕφΘεσ 2446/1999,  Αρμ 2000.379). Στην αγωγή ή ανταγωγή με την οποία ζητείται η επιστροφή του ποσού της  εγγυοδοσίας ή στην ένσταση συμψηφισμού, πρέπει να εκτίθεται ο λόγος για τον οποίο  συμφωνήθηκε και δόθηκε αυτή καθώς και η αιτία, για την οποία υπάρχει υποχρέωση επιστροφής  της, αλλιώς το σχετικό αίτημα είναι αόριστο (ΑΠ 236/2010, δημ. Νόμος, ΕφΠατρ 487/2008, δημ.  Νόμος, ΕφΑθ 2503/2000, ΕΔΠ 2001.355, ΕφΑθ 1791/2000, ΕλΔ 41.837, ΕφΑθ 4378/1995, ΕΔΠ  1997.354). 

2.  Μπορεί ο ενοικιαστής (μισθωτής) να αποχωρήσει από το ακίνητο πριν τη λήξη του χρόνου που αναφέρεται στο ιδιωτικό συμφωνητικό;

"... αν ο μισθωτής εγκαταλείψει το μίσθιο πριν από τη λήξη του συμφωνημένου χρόνου, χωρίς νόμιμο ή συμβατικό δικαίωμα, η μίσθωση δεν λύνεται και ο  μισθωτής είναι υποχρεωμένος να καταβάλει το μίσθωμα για ολόκληρο το, μέχρι τη  λήξη, υπόλοιπο χρόνο της μίσθωσης, έστω και αν δεν κάνει χρήση του μισθίου για λόγους που αφορούν τον ίδιο ή δεν οφείλει κανένα μίσθωμα κατά το χρόνο  της εγκατάλειψης του μισθίου. 

Το δικαίωμα, ωστόσο, του εκμισθωτή να αξιώσει από το μισθωτή που αποχώρησε  πρόωρα από το μίσθιο το μίσθωμα (ή αποζημίωση) μέχρι τη συμβατική λύση της  μίσθωσης, προσκρούσει στον απαγορευτικό κανόνα του άρθρου 281 ΑΚ, όταν η  άσκηση του αντίκειται στην καλή πίστη, πράγμα που συμβαίνει και όταν ο εκμισθωτής παραλείπει να εκμισθώσει το μίσθιο σε τρίτον, παρότι του ζητήθηκε η μίσθωση από ορισμένο πρόσωπο ή παρότι η εκμίσθωση του είναι ευχερής. 

Αλλά και στον κανόνα του άρθρου 300 ΑΚ υπόκειται, αφού ο εκμισθωτής με τη  συμπεριφορά του συνετέλεσε στην επέλευση της ζημίας του και την έκταση αυτής,  παραλείποντας να αποτρέψει και περιορίσει αυτή με την εκμίσθωση του ακινήτου του (ΑΠ 760/2000, 617/2000, ΕΑ 4797/2008, ΕΑ 7953/2006 δημ/ση ΝΟΜΟΣ).

Εξάλλου από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 672, 766 και 588 ΑΚ  συνάγεται ως γενική αρχή του δικαίου ότι όταν συντρέχει λόγος, επιτρέπεται σε  κάθε περίπτωση να καταγγελθεί μια διαρκής ενοχική σχέση, έστω και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν παρέχεται αμέσως από το νόμο δικαίωμα καταγγελίας. 

Η αρχή αυτή προκύπτει και από τα άρθρα 281 και 288 ΑΚ, που επιβάλλουν να  ασκούνται τα δικαιώματα όπως απαιτεί η καλή πίστη, αν ληφθούν υπόψη και τα  συναλλακτικά ήθη, παρέχουν δε το δικαίωμα στους συμβαλλόμενους να  καταγγείλουν τη διαρκή ενοχική σχέση, όταν σύμφωνα με τις αρχές αυτές  καθίσταται υπέρμετρα δυσβάσταχτη η συνέχιση της μισθώσεως μέχρι τη λήξη της,  είτε και για τα δυο μέρη, είτε και για ένα απ` αυτά. Τούτο συμβαίνει ιδίως σε περίπτωση μεταβολής των περιουσιακών ή προσωπικών  σχέσεων των μερών. 

Περαιτέρω, η συνδρομή ή μη σπουδαίου λόγου αξιολογείται με κριτήρια αντικειμενικά, δεν απαιτείται δηλαδή κατ` αρχήν πταίσμα εκείνου προς τον οποίο απευθύνεται η καταγγελία. Αν, όμως, εκείνος που καταγγέλλει είναι υπαίτιος, δεν επιτρέπεται να προβεί σε καταγγελία, διότι είναι επίσης γενική αρχή του δικαίου, συναγόμενη από τα άρθρα 200, 281 και 288 ΑΚ, ότι κανείς δεν μπορεί ν` αποκομίσει ωφελήματα από την παράνομη ή ανήθικη συμπεριφορά του. Αλλά και γενικότερα, η επίκληση λόγου αναγομένου αποκλειστικά στη σφαίρα των σχέσεων του ίδιου του καταγγέλλοντος για άμεση καταγγελία διαρκούς σύμβασης, χωρίς να τηρηθεί προθεσμία όταν μάλιστα αυτή (διαρκής σχέση) έχει ήδη διαρκέσει αρκετό χρόνο, μπορεί να είναι αντίθετη προς την καλή πίστη. (...)

Eπιβάλλεται, συνεπώς, να γίνεται δεκτό, ότι σπουδαίος λόγος υφίσταται, εφόσον συντρέχουν αθροιστικά οι ακόλουθες δύο προϋποθέσεις: α) Τα περιστατικά που συνθέτουν τον σπουδαίο λόγο πρέπει να αφορούν εκείνον προς τον οποίο απευθύνεται η καταγγελία. Με άλλους λόγους, πρέπει να αναφέρονται στο πρόσωπο του ή να εμπίπτουν στη σφαίρα των κινδύνων του, χωρίς, όμως, να απαιτείται να συντρέχει και πταίσμα του. Περιστατικά που αφορούν μόνον τον καταγγέλλοντα, δεν παρέχουν σ` αυτόν δικαίωμα καταγγελίας για σπουδαίο λόγο. β) Τα παραπάνω περιστατικά πρέπει να καθιστούν την εξακολούθηση της μίσθωσης πράγματος για τον καταγγέλλοντα μη αξιώσιμη, κατά την καλή πίστη. 

Τέλος, είναι αυτονόητο ότι κατά την κρίση για τη δυνατότητα συνέχισης ή όχι της σύμβασης ιδιαίτερα θα αξιολογηθούν τα οικονομικά συμφέροντα των συμβαλλομένων και μάλιστα οι οικονομικές επιπτώσεις που θα προκύψουν από την εξακολούθηση ή τη λύση της μίσθωσης (ΑΠ 1836/2007, ΑΠ 639/2007, ΑΠ 1639/2005, ΕΑ 6982/2008, ΕΑ 2302/ 2006 δημ/ση ΝΟΜΟΣ).".

"Κατά τη διάταξη του άρθρου 588 ΑΚ, «στη μίσθωση κατοικίας, αν η χρήση του μισθίου συνεπάγεται σπουδαίο κίνδυνο για την υγεία του μισθωτή ή των οικείων του που συγκατοικούν, ο μισθωτής έχει δικαίωμα να καταγγείλει τη μίσθωση, χωρίς να τάξει προθεσμία, και αν ακόμη κατά τη σύναψη της μίσθωσης ή την παράδοση του μισθίου γνώριζε τις επικίνδυνες συνθήκες ή παραιτήθηκε από τα σχετικά δικαιώματα του».

Για την εφαρμογή της άνω αναγκαστικού δικαίου διάταξης πρέπει:
1) Να πρόκειται για μίσθωση κύριας κατοικίας,
2) η χρήση του μισθίου να συνεπάγεται σπουδαίο κίνδυνο, αντικειμενικό και όχι υποκειμενικό, για την υγεία του μισθωτή και των συνοικούντων μετ` αυτού οικείων του, μπορεί δε ο κίνδυνος αυτός να είναι και απειλούμενος και όχι μόνον άμεσος και να προέρχεται είτε από το μίσθιο είτε από γειτονικούς χώρους και
3) ένεκα αυτών να γίνει καταγγελία της συμβάσεως από το μισθωτή, τα αποτελέσματα της οποίας επέρχονται αμέσως αν συντρέχει ο λόγος της καταγγελίας
[Φίλιου, ΕνοχΔ § 46,13,1, 2, του ίδιου, Μισθ. Πραγμ. § 57, σελ 486- 487, Ραψομανίκη, σε ΓεωργιΆδη-Σταθόπουλου ΑΚ άρθ. 588, αρ. 4-5 σελ. 310, Ζέπος, ΕνοχΔ, Ειδ. Μέρος, σελ 203 σημ. 2, Κατρά, Πανδέκτης Μισθ. και Οροφοκτησίας, έκδ. 2002 § 47 σελ. 173-174, ΕφΑΘ 2140/1977 ΝοΒ 25.1203).".